© Thomas Sweertvaegher

Toen ze destijds voor het tweede jaar aan de slag was als kleuterleraar, ruilde Katie Antjon (53) haar dorpsschool voor Gent. De juiste beslissing, schrijft ze in een brief aan haar jongere zelf.

Lieve Katie,

Je hebt de juiste keuze gemaakt. Die kleuterschool in Melle, daar paste jij niet. Dat wist je al van dag één. Dorpsroddels en knippen op de stippellijn zijn niet aan jou besteed. En kilometers door de kou fietsen om ‘s ochtends de busronde te doen? Daar mocht je best ‘nee’ tegen zeggen.

Als startende leraar is het zwemmen of verzuipen. Heel Gent en omstreken heb je afgeschuimd. Op een dag zal je beseffen dat die 45 interims een schat aan ervaring zijn, maar nu wil je ergens aanmeren.

En waar anders dan in je thuishaven Ledeberg? Het dorp in de stad, waar het leven zich afspeelt op straat en men niet bezig is met wat er achter de vensters gebeurt. Als klein meisje speelde je op de Tolhuislaan met kinderen uit alle windstreken. Later zullen ook jouw kinderen hier ravotten, met één voet in de Vlaamse klei en de andere in hun Afrikaanse vaderland.

Wat voor jou normaal is, is niet overal evident. Het moederschap opent je ogen voor discriminatie en maakt je nog gedrevener. Je klas is een smeltkroes van culturen. Witte verhalen zijn exotisch voor hen. Dus ga je zelf prentenboeken schrijven, tekenen en uitgeven – voor een symbolische cent winst per exemplaar. Je werk brengt je prijzen en in paleizen. Maar echt de koning te rijk ben je in klas, met verf en klei aan je ellebogen.

Blijf je eigen koers varen, Katie. Laat geen enkele droom schieten “omdat het zo niet hoort”. Leer vertrouwen op het kompas van je kleuters. Geef ze een springplank, laat ze wankelen en hou een vangnet klaar. Kinderen mogen aanmodderen en op ontdekking gaan. Wat geeft het als ze verf morsen? Pak een doek en veeg het op.

Er komt een dag dat je Ledeberg verlaat. De zee lonkt en wordt een permanente thuis. Opnieuw sta je voor dag en dauw op voor een toezicht. Maar dan met een glimlach. En als je na school langs de groentewinkel fietst, kom je altijd een bekende tegen.

“Mevrouw, ik heb bij u gezeten. Weet u mijn naam nog?” Soms moet je even nadenken, maar je kent ze nog allemaal. Die duizenden kinderen, en hun kinderen. Op een goede dag ga je van “ons kinderen” spreken. Die woorden zitten nu al klaar in je hoofd. Straks, als je moeder bent, zakken ze naar je hart.

Doe maar, zoetje. Het komt goed.

Katie

Katie Antjon is kleuterleraar op het OLVC Ledeberg. Met haar boekenreeks ‘De klas van Immi’ won ze de Koningin Paolaprijs en de Jong & Wijs prijs van de stad Gent. Deze brief schreef ze samen met Klasse-redacteur Kyra.