© Thomas Sweertvaegher

Schrijnwerker Jos Verheyen (55) koos op zijn dertigste voor het onderwijs. Hij schrijft een brief aan zijn jongere zelf, die twijfelt over zijn aanpak als leraar.

Dag Jos,

Wat scheelt er, jongen? Je ziet er niet gelukkig uit. Het was weer een zware les, hé. Die klas sleept al jaren problemen mee. Wat ga je eraan doen, van uw tak maken? Daar worden zij niet gelukkig van en jij ook niet. Wil je aan het eind van het jaar blij zijn dat je van die leerlingen af bent? Of wil je dat ze je bedanken, omdat je ze niet hebt laten vallen?

Toen jij hier op school zat, hing je het ook soms uit. Trekbommetjes, propjes schieten … Als de leraar ernaar vroeg, wist je natuurlijk van niks. Die spanning om iets uit te steken, moet je weghalen. En dat kan alleen als je rust in de klas brengt.

Je bent geen groentje meer. Je bent vader van 2. Je hebt 10 jaar in de privé gewerkt. Bij het toelatingsexamen voor de werkreserve was je bij de besten. Je had de scholen voor het uitkiezen, maar je wilde naar het oude nest. Om wat te doen? Als een marionet voor de klas te staan?

Kijk Jos, je mag twijfelen. Als je nooit bij je fouten stilstaat, leer je niet. Maar jij twijfelt al 5 jaar aan je aanpak. Dat moet stoppen. Je bent jezelf niet voor de klas.

Waarom schreeuw je bij het minste rumoer? Het zijn kinderen. Ze willen gewoon aandacht. Negeer die prutsen. Je kan beter reageren als ze iets goed doen. Geef ze een schouderklop, maak een mopje. Vraag naar hun weekend. En laat ze uitrazen als dat nodig is. Zaai geen angst, kweek respect.

Natuurlijk is dat vermoeiend. Steeds in gesprek gaan, die leerling wéér apart nemen. Na elke vakantie ben je terug bij af. Je krijgt verhalen te horen. Die kinderen maken wat mee thuis. En als je ouder wordt, wil je lichaam niet altijd mee. Maar ik beloof je: als jij voor je leerlingen zorgt, zorgen zij voor jou. Komen ze af met een stoel en een snoepje.

Vergeet ook niet voor jezelf te zorgen. Aan tafel moet het niet altijd over werk gaan. Koester je partner. Koester je kinderen en toekomstige kleinkinderen, want ze zijn groot voor je het weet. Koester ook je collega’s. Leer ze kennen, want je hebt een geweldig team. Ooit kan je hier mens zijn. Dat moment is dichterbij dan je denkt, en jij hebt er zelf een aandeel in.

Laat maar komen.

Jos

Jos Verheyen is al 24 jaar leraar hout in Don Bosco Helchteren, zijn oude school. Hij koos bewust voor onderwijs na 10 jaar in de nijverheidssector. Deze brief schreef hij samen met Klasse-redacteur Kyra.