Vlaanderen
Klasse.be

Zo doen zij het

Zet je turnleraar in tegen kansarmoede

  • Laatste wijziging: 5 december 2022
  • 5 minuten lezen

Kansarme leerlingen lopen extra risico op overgewicht. Basisschool Bengel in Lokeren maakt daarom van haar armoedebeleid een echt bewegingsbeleid. Met een gedreven turnleraar en een Finse piste waarop leerlingen ook na de schooluren rondjes lopen.

turnleraar Ellen Van Peteghem leert haar leerlingen fietsen
Turnleraar Ellen: “Elke kans om te bewegen, grijpen we.”

Tussen een woonwijk en een verkeersader ligt een stukje groen verscholen. De Lokerse basisschool Bengel ontwerpt er een speelplaats waar kinderen ook na het laatste belsignaal kunnen ravotten.

“Kansarme leerlingen lopen extra risico op overgewicht”, weet turnleraar Ellen. “Dat komt niet alleen door een ongezond dieet, meestal bewegen ze ook te weinig. Omdat ze in een krap appartement zonder tuin wonen, of geen lid zijn van een sportclub. Dus dacht ik samen met de directeur: heeft onze school daar geen taak te vervullen? Met een bewegingsbeleid zetten we in op meer beweging. En het is goed voor alle leerlingen, want regelmatig bewegen bevordert de concentratie.”


Turnleraar als witte raaf tegen kansarmoede

Hoewel het hele team er voelsprieten voor heeft, is Ellen extra alert voor armoede. “Als turnleraar zie ik alle leerlingen hun hele schoolloopbaan. Ik signaleer wie van hen steun kan gebruiken en regel dat discreet.”

Daarvoor gebruikt Ellen het budget van het Witte Raven-project. Met hun hulp geven we kansarme leerlingen wat ze nodig hebben om hun schooltijd zo normaal mogelijk te beleven: een warme maaltijd, een zwembroek, logopedie, uitstappen …”

“Als een leerling zonder fiets erop kan vertrouwen dat de school er een voor hem regelt, voelt hij zich veel veiliger. Dan kan hij zich concentreren op de les, in plaats van te piekeren: oei, ik ben niet in orde, wat zal de leraar straks zeggen?”

Via de politie regelde Ellen een paar reservefietsen, die ze samen met haar man opknapte. “We keken ook de fietsen van enkele leerlingen na. Omdat we in het vierde leerjaar elke week naar het zwembad fietsen, zoek ik in het derde leerjaar al uit wie nog niet kan fietsen. Die leerlingen geef ik discreet fietslessen in de straat achter de school.”

Zwemmen doen de leerlingen in niveaugroepen, want ook dat krijgt niet iedereen van thuis mee. “Heeft een leerling extra zwemlessen nodig, dan leid ik hem met een brugfiguur naar het aanbod van de stad. Indien nodig, betalen we die lessen met het Witte Raven-budget.”

Leerlingen joggen op finse piste
Turnleraar Ellen: “Onze speelplaats heeft een Finse piste waar leerlingen tussen de lessen door hun energie kwijt kunnen.”

Speelplaats open tot zonsondergang

Om kwetsbare gezinnen naar het Lokerse vrijetijdsaanbod te leiden, organiseerden Ellen en haar collega’s een markt. “De lokale sportclubs, academie en bib toonden er hun aanbod en bij de Dienst Samenleving konden gezinnen ter plekke een Vrijetijdspas regelen.”

“Helaas woog de respons niet op tegen de organisatie die erin kroop. Ouders hebben geen auto of tijd om hun kinderen te vervoeren. En ze alleen de drukke baan laten oversteken, zien ze ook niet zitten.” Dus draaide Bengel het om. In plaats van hun leerlingen naar het vrijetijdsaanbod te leiden, haalden ze het vrijetijdsaanbod naar de school.

“We hadden al een Finse piste op onze speelplaats”, vertelt turnleraar Ellen. “En met subsidies en een deel eigen spaargeld, bestelde de school klim- en klautertoestellen.” In de toekomst kunnen de leerlingen daar ook na de schooluren sporten. Want de school wil de speelplaats openstellen tot zonsondergang, ook in het weekend en de schoolvakanties.

Leerlingen klauteren op klimrek
Turnleraar Ellen: “In plaats van leerlingen naar het vrijetijdsaanbod te leiden, halen we het vrijetijdsaanbod naar de school.”

Zo’n bredeschoolproject valt of staat met steun van de buurt. “Zelf gaan we niet elke zaterdag de poort open doen”, lacht Ellen. Dus netwerkt de school in het buurtcomité en regelt de directeur extra politiepatrouilles, zoals op andere speelpleintjes. “Ik hoop dat de Lokerse sportclubs hier in de toekomst ook trainingen gaan organiseren.”

Bengel ondersteunt leerlingen niet alleen via sport. De school zet ook zwaar in op lezen. “In de straat achter de school maakten we daarom de ‘Bengelbib, een ‘little free library’ met 3 niveaus: kleuters, lagereschoolkinderen en volwassenen. Buren houden het aanbod in de gaten. Sommigen steken er extra boeken in, of een uitgelezen krant.”

“En op onze speelplaats komt een ‘Bengelmobiel’: een huisje waar leerlingen tijdens de speeltijd kunnen lezen, of leraren kunnen voorlezen aan hun klas. Ik droom ook van voorleessessies op woensdagnamiddag, in samenwerking met de Lokerse bib.”

‘Bengelbib' in de straat achter de school
Turnjuf Ellen: “De school zet ook in op lezen. In de ‘Bengelbib’ achter de school vinden gezinnen gratis boeken.”

Alles valt of staat met communicatie

Bengel is een school met een sociale mix. Hoe zorgt de school ervoor dat straks alle gezinnen de weg naar de open speelplaats vinden, en niet alleen de middenklasse? “Ouders begroeten we elke morgen aan de schoolpoort. We maken oogcontact, groeten en geven ouders een compliment over hun kind. Het klinkt evident, maar het werkt.”

Ook op de ouderraad spreken we vrijuit. ‘Wat is er nodig zodat jullie naar een schoolfeest komen?’ vragen we moslimouders. Ze wilden een halal bbq. ‘Zien jullie het dan zitten om voor ons naar de slager te gaan en het vlees te bakken?’ Dat wilden ze, graag zelfs.”

“De ouderraad krijgt vertrouwen van de school maar als ze 2 euro vragen voor een drankbonnetje, gaan we op de rem staan: ‘Sorry mannekes, maar 2 euro is te duur.’ Als je honger hebt, is dat zowat een brood. Gezinnen die het thuis minder breed hebben, geef ik op een schoolfeest onopvallend een bord. En als ze hun eigen eten meenemen, knijp ik een oogje toe. Ik ben al blij dat ze komen.”

Kyra Fastenau

Voeg dit artikel toe aan je bewaarde artikels

Log in om te bewaren


C

Cetin Ayse

19 oktober 2020

Beste,

Jullie zochten mensen die een mening hadden over vooroordelen.
Ik ben leerkracht Okan in de Droomballon... Ben zelf van Turkse afkomst... Ik vraag me af of we echt naar elkaar willen kijken, willen we elkaar ontmoeten? Ik vind dat mijn kinderen in de klas het moeilijker hebben omdat ze steeds op 'twee stoelen' moeten zitten. Ik vind het echt een uitdaging om hun ouders mee te krijgen in het verhaal van wat is integratie... Met veel begrip voor hun thuissituatie, want vele van mijn kinderen zitten in armoede en hebben analfabeete ouders... Dan denk ik, doe het maar...als ik met de mensen in gesprek ga, hoor ik waar ze het moeilijk mee hebben, huisbezoeken vergroot het vertrouwen... Dan hoor ik anderen over hen heen praten of naast hen lopen... Dat vind ik eigenlijk moeilijk, kijk toch wie er voor je staat, vertraagd, luister, maak wegwijs en help waar nodig...je zal zien dat je de vruchten van plukt!
Ik wou dit even kwijt...
Met vriendelijke groeten,
Ayse Cetin

Reageren

Laat een reactie achter