Anders kijken naar kansarme ouders

Bijna 1 op de 5 kinderen jonger dan 18 jaar in België leeft in een gezin met een inkomen onder de armoederisicodrempel. Hoe kan een school kinderarmoede aanpakken? “Het begint met de bril waardoor je kijkt naar kansarme ouders”, zeggen ze bij basisschool De Boomgaard in Hasselt.

Kristien Silkens en Els Herbots — **Kristien Silkens** en **Els Herbots**

Kristien Silkens, brugfiguur: “Kansarme ouders voelen zich nergens welkom. Ze vinden geen werk, worden nergens gevraagd. En plots zegt de school: ‘We hebben je nodig om samen voor je kind te zorgen’. Zo kan je alle ouders bereiken. We investeren in laagdrempelige initiatieven die zowel ouders als kinderen aanspreken op hun talenten.

“We plaatsten ‘1-vierkante-meter’-tuinbakken op de speelplaats. Eerst overlegden we met de ouders: welke ouders kunnen die bakken maken, wat gaan we planten? We maken ook verteltassen. Er zijn ouders die naaien en ouders die de boekjes kiezen. De kinderen zijn heel fier dat hun mama of papa naar hun school komt.”

Kristien Silkens: “Tijdens de huiswerkbegeleiding moeten de ouders helpen, minstens een keer per maand. Zo leren ze methodieken aan om hun kind thuis te begeleiden. Doordat ze er ook andere kinderen helpen, krijgen ze meteen een andere status. We organiseren ook creatieve ateliers in de school om alle kinderen, ook zij die niet naar de academie kunnen gaan, kansen te geven om hun talenten te ontplooien. Ouders betalen ervoor. Omdat de lessen in de school plaatsvinden, is het bereikbaar en vertrouwd.”

Ook wie niet naar de academie kan gaan, kan zijn talenten ontplooien
Kristien Silkens
brugfiguur basisschool De Boomgaard

Els Herbots, vroegere directeur van de school en nu projectleider van het Leonhuis KT-Scholengroep Hasselt: “Armoede herkennen en erkennen is niet altijd makkelijk. We hoorden een kleuterjuf zeggen: ‘Ik heb al tien keer gevraagd een pak luiers mee te geven en die mama geeft nog altijd twee luiers per dag mee’. Ze zag niet dat die mama dat niet kon betalen. Tot je dat samen benoemt. De volgende dag bedankte ze spontaan de mama voor de twee luiers. Hun broze relatie was ‘hersteld’ én versterkt.”

Els Herbots: “Leraren zien soms niet wat achter bepaald gedrag schuilgaat. Je kan ze dat niet kwalijk nemen, want zelf komen ze meestal uit de middenklasse. We kennen de wereld van armoede niet en de kloof met de onze is erg groot. Sommige leraren hebben voelsprieten en merken signalen van armoede zo op, met andere moet je samen op weg gaan.”

“Daarom hechten wij veel belang aan een ervaringsgerichte basishouding en een open, multiculturele kijk op de wereld. Dat vraagt vorming en coaching. Want als ergernissen geen naam krijgen, beginnen ze in het hoofd van leraren en ouders te groeien. Bij sollicitatiegesprekken peilen we naar de basishouding van kandidaat-leraren. Wat essentieel is? Ze moeten elk kind optimale kansen geven, zelf ook willen leren en geloven dat alle kinderen kunnen groeien. Al de rest kan je aanleren.”

Deze tekst kwam tot stand binnen het project Kleine Kinderen Grote Kansen. Het project wil bijdragen om kinderarmoede en sociale ongelijkheid in Vlaanderen te doorbreken en is een samenwerking van de lerarenopleiding, de pedagogische begeleidingsdiensten, het Steunpunt Diversiteit en Leren, de Koning Boudewijnstichting, het departement Onderwijs en Vorming en Klasse. Meer info op www.grotekansen.be

Michel Van Laere