Samen op leerwandeling

Joeri Wauters, directeur: “Uit frustratie ging Jef op zoek naar alternatieven, en stootte hij op een veelbelovend lesmodel: Expliciete Directe Instructie (EDI). Omdat heel wat collega’s de bezorgdheden van Jef deelden, gaven we hem de ruimte om zich te verdiepen in de EDI-materie. Binnen het kernteam nam hij als trekker het voortouw.”

Jef: “Ik las boeken, artikels, praktijkvoorbeelden. En vertaalde de theorie naar kleine ingrepen in mijn klaspraktijk: cold calling, wisbordjes, lesfasen structureren … ik zag de betrokkenheid van
mijn leerlingen toenemen en kreeg ook makkelijker zicht op waar ze stonden.”

Joeri: “Tijdens personeelsvergaderingen brak Jef het EDI-handboek op in hapklare brokken. We begonnen klein: vanaf nu schrijft iedereen het lesdoel op het bord. Volgende stap: ervaringen uitwisselen. Wat doet die aanpassing met je les? Waar merk je verschil? Werkt het? Zo groeide het hele team mee.”

Jef: “Het concept? In kleine, willekeurige groepjes stappen we 5 à 10 minuten binnen in de klas van een collega. Niet om elkaar te evalueren, maar om te observeren. We gebruiken een eenvoudig lijstje met concrete checks en we turven: deelt de leraar willekeurig beurten uit? Geeft die voldoende denktijd bij een vraag? Lokt die interactie uit met schoudermaatjes?”  

Joeri: “Zo zien we in een oogopslag waar we als team sterk staan, en waar nog groeikansen liggen. Dat resultaat koppelen we niet terug naar de individuele leraar, maar naar de groep. Zo hou je een veilig en positief klimaat. Je viseert niemand. Bijvoorbeeld: in 80 procent van de klassen zien we dat cold calling toegepast wordt.”  

Jef: “Een leerwandeling is vooral een laagdrempelige manier om van elkaar te leren. Intussen deden we ook een wandeling rond groeigerichte feedback, executieve functies, spreekkansen of klasinrichting. Je pikt altijd wel een idee op, of je proeft even de sfeer in een andere klas. Dat versterkt onze opendeurcultuur: we weten elkaar hier te vinden.”  

Jef: “Als leraar kan je op zoveel vlakken bijleren. En elke collega heeft ook eigen noden en interesses. Valkuil: een wildgroei aan trajecten. Dat vermijd je enkel met een sterk professionaliseringsplan. Deels in functie van de grote thema’s die we aanpakken, deels op basis van noden die het team aangeeft. Met voor elke leraar die naar een vorming trekt de nadrukkelijke vraag: hoe vertaal je dit straks naar je collega’s?”  

Joeri: “Tweede valkuil: enthousiaste ideeën die na een tijdje een stille dood sterven. Daarom maken we grotere vernieuwingen heel zichtbaar op school, zodat elk teamlid weet waar we staan. Geen dikke ringmap in de kast van de directeur, wel een whiteboard in de lerarenkamer.” 

Jef: “Wat ik fantastisch vind: je voelt bij elke collega de bereidheid om te blijven leren. We beseffen allemaal dat je als leraar nooit ‘af’ bent. Ieder op zijn manier: sommige collega’s volgen vol enthousiasme nascholingen en delen die frisse inzichten op een vast moment tijdens de personeelsvergadering.” 

Joeri: “Anderen laten hun klas minder snel achter voor een opleiding en blijven liever dicht bij hun leerlingen. Beide zijn onmisbaar om je school te laten draaien. Zolang we maar samen in de spiegel blijven kijken.”