Vlaanderen
Klasse.be

Wat vind jij?

Hoe ziet de werktijd van een leraar eruit?

  • 8 februari 2017
  • 4 minuten lezen

4 leraren registreerden een week lang hun werktijd. 24 uur op 24, 7 dagen op 7. Wat ze ervan leren? ‘Soms moet je zelf ‘stop’ zeggen, anders houdt het gewoon nooit op.’

“Mijn eerste jaar was overleven”


Naim Lampe, leraar informatica in tweede en derde graad OV4 type 9, Campus Impuls in Oostakker, 3 jaar ervaring


Grafiek tijdsbesteding

“Ik ben bezig aan mijn derde schooljaar. Mijn eerste jaar was overleven. Vanaf nul stelde ik eigen cursussen op. Intussen zijn mijn lesvoorbereidingen minder tijdrovend. Mijn cursussen finetune ik nu met nieuwe inzichten en insteekjes. Ik herinner me levendig hoe hectisch dat eerste schooljaar was, daarom speel ik mijn materiaal altijd door aan nieuwe starters op school.”

“Doordat lessen wegvallen door lesvrije dagen of projecten, moet ik me opjagen om alle leerstof te zien. Ik zou graag meer freewheelen, nog meer starten vanuit de interesses van leerlingen. In de lessen haal ik samen met de leerlingen een oude pc van mij uit elkaar. Tijdens de middagpauze steken we die terug ineen. Jammer dat daar niet meer tijd voor is tijdens de lessen.”


Celine Everaert, leraar in het vierde leerjaar, Don Bosco in Sint-Niklaas, 5 jaar ervaring

“Zondag is dan volle bak school”

Celine Everaert, leraar in het vierde leerjaar, Don Bosco in Sint-Niklaas, 5 jaar ervaring


Grafiek tijdsbesteding

“Ik sta 5 jaar voor de klas, maar dit is mijn tweede jaar in het vierde leerjaar. Ik moet me nog wat inwerken in de leerstof. Als ik meer ervaring heb, zal ik wellicht nog altijd evenveel tijd stoppen in de lesvoorbereidingen. Maar het accent zal meer liggen op activerende werkvormen, differentiatie en aanpassen wat vorig jaar minder goed werkte.”

“Op zaterdag probeer ik zo weinig mogelijk aan school te denken. Hooguit wat knutselspullen shoppen. Zondag is dan volle bak school. Vroeg opstaan om lessen voor te bereiden, toetsen te verbeteren, zorgafspraken op te stellen en administratie te doen. Uitslapen op zondag zit er bijna nooit in. Mijn vriend schrikt daar intussen niet meer van.”


“Ik zet de notificaties van Smartschool uit op mijn smartphone. Anders stop het nooit”

Renilde Rommens, leraar Engels tweede en derde graad bso en aso, Guldensporencollege Kaai in Kortrijk, 16 jaar ervaring


Grafiek tijdsbesteding

“16 jaar geef ik al les. Aan lesvoorbereidingen besteed ik minder tijd dan vroeger. In vergelijking met een starter neem ik meer schooltaken op mij. Zo help ik met het beheer van de Facebook-pagina van onze school: een zichtbare, maar intensieve taak. Naar het schijnt zou ik dit jaar minder examentoezicht krijgen ter compensatie (lacht).”

“Opvallend dat allerlei administratieve taken een kleine 8 uur opslorpen. Nieuwe digitale tools zorgen er gelukkig voor dat ik overzichtelijk en efficiënt werk. Een leerlingvolgsysteem, Smartschool en een online agenda vormen naast een taakbelasting ook een gemak. Al zet ik de notificaties van Smartschool op mijn smartphone wel uit. Anders stop het nooit. Ping, een ‘dringende’ e-mail en je bent toch vertrokken.”


Ann Goossens, kleuterzorgjuf, GBS 't Kiezeltje en 't Mulderke in Kapelle-op-den-Bos, 28 jaar ervaring

“Vroeger kwam de school wel eens op de eerste plaats. Een paar jaar geleden heb ik de klik gemaakt.”

Ann Goossens, kleuterzorgjuf, GBS ’t Kiezeltje en ’t Mulderke in Kapelle-op-den-Bos, 28 jaar ervaring


Grafiek tijdsbesteding

“5 jaar geleden werd ik zorgjuf omdat ik voelde dat mijn enthousiasme als juf van de tweede kleuterklas stilaan verminderde. Nu werk ik weer met volle ‘goesting’ in hoofd en hart. Al dat opzoekwerk in het weekend doe ik omdat ik het graag doe. Ik ben heel blij met mijn job. Als het tegen je zin is, werk je zoveel uren per week gewoon niet.”

“Ik hou in het weekend heel bewust een dag vrij voor mijn gezin. Vroeger kwam de school wel eens op de eerste plaats. Een paar jaar geleden heb ik de klik gemaakt en dat is echt wel een verbetering in mijn leven.”

Leen Leemans

Voeg dit artikel toe aan je bewaarde artikels

Log in om te bewaren


B

Beirnaert André

9 februari 2017

Dag,
Ik heb 20 jaar lesgegeven en ben 20 jaar directeur geweest.
Ik zit nu in een schoolraad van het GO
Als ik zie welke taken een leraar nu allemaal moet doen........neen ik zou vriendelijk bedanken!

Reageren
P

Piet

9 februari 2017

Inderdaad André het werk in het onderwijs is voor leerkrachten en voor directeurs een ongelooflijk zware job (bijna niet te doen!)
Weinig mensen weten en beseffen dat.

Reageren
v

van esch carla

12 februari 2017

idd klopt ik heb verscheidene leerkrachten in de fam ,veel mensen denken ze hebben veel vakantie wat ook zo is maar maar ze moeten veel lesvoorbereidingen, cursussen maken hun klas opruimen poetsen en schilderen tijdens verlof soms klusdagen op school en 's avnds toetsen verbeteren of examens of naar vergaderingen oudercontacten overleg met zorgleerkracten enz en ze hebben dus echt niet gedaan wnnr ze thuiskomen.Vele mensen beseffen dat niet en weten niet waarover ze praten.

Reageren
H

Heidi Van Horebeek

12 februari 2017

Ik ben reeds een 7-tal jaren preventieadviseur in het onderwijs. Mijn ambt als preventieadviseur wordt niet eens erkend, hoewel we wel een doorlichting krijgen specifiek voor veiligheid en hygiëne. Ik neem dus al 7 jaar een benoeming weg van een jonge, dynamische leerkracht... Mijn functie niet erkend, dus ook de verloning niet ...
Mijn overlegmomenten zijn niet zoals in de privé tijdens de werkuren, want dan staan mijn mensen voor de klas, op de speelplaats of in het restaurant. De overlegmomenten vallen dus buiten de schooluren. Waar iedereen met enthousiasme komt luisteren en zijn verbetertaken, voorbereidingen en zijn gezin dan maar een paar uur opzij schuift. Want iedereen die zo kritisch is voor het onderwijs zet zijn kinderen gezond en wel 's morgens af aan de schoolpoort en wenst deze 's avonds ook zo weer op te halen.
Ons onderwijsniveau is van een hoog niveau, en daar zijn we als ouder allemaal dankbaar voor! Wel zeg dan ook eens dankjewel aan al die enthousiaste leerkrachten, opvoeders, onderhoudspersoneel en directies die hier elke dag weer voor zorgen en onze kinderen een goede vorming geven! Merci collega's!

Reageren
A

Anita Celis

9 februari 2017

Toen ik voltijds lesgaf, werkte ik gemiddeld ook 50 uur per week voor school. Toch vond ik van mezelf niet dat ik "overijverig" of "perfectionistisch" was. Bovendien ben je 's avonds heel moe, van een dag voor een groep kinderen te staan. Je hebt altijd je handen vol. Dit zag ik niet zitten om met een gezin te combineren. Ik werk dus al meerdere jaren deeltijds. Toch wordt ons overal aangeraden om voltijds te werken... We gaan door de nieuwe wetgeving ook niet meer zo lang deeltijds kunnen werken... Hoe houden we dit vol ?
Anita Celis

Reageren
I

Ilse

10 februari 2017

Ik werk ook deeltijds om het wat leefbaar te houden qua werkdruk. Maar ik merk dat ik toch nog meer dan voltijds bezig ben met werken voor school. En dan kan ik nog maar net het tempo volgen. Ik ben juist op tijd klaar met de voorbereiding van de volgende les of de verbetering van de vorige test.

Ik kom uit de privésector en vraag me soms af ik niet beter terug zou gaan. Mocht ik niet zo graag lesgeven en creatieve lessen uitwerken en mocht ik de vakanties niet hebben om terug wat van het leven naast de school te -genieten, ik stopte ermee.
Als je het echt goed wil doen, stopt het inderdaad nooit. Zelfs als je het graag doet, dan nog vraag je je af en toe af waar de work-lifebalance naartoe is.

Reageren
B

B. Van den Bempt

11 februari 2017

Inderdaad, Ilse. Ik kan je hierin volledig volgen. Het stopt nooit, tenzij er op een bepaald moment iemand serieus op je vingers tikt dat je jezelf aan het voorbijlopen bent. Het eerste trimester van dit jaar schrok ik toen ik de som maakte. Ik was gemiddeld 80 uren bezig op en voor school. Het was mijn huisarts die aan de alarmbel trok. Nu heb ik een beetje gas teruggenomen, heb mij voorgenomen om mijn boeken 's avonds ten laatste om 10 uur dicht te doen. In het weekend is de zaterdagvoormiddag voor de wekelijkse boodschappen. Zaterdag- en zondagnamiddag zijn integraal voorbehouden voor school. Ik klaag niet, want ik doe mijn job supergraag. Wat ik wel mis, is dat beetje respect dat vroeger leerkrachten wel kregen. Ik heb ook het gevoel dat onze minister geen voeling heeft met het lerarenberoep. De werklast die op onze schouders wordt gelegd, wordt steeds groter.

Reageren
A

Ann van canegem

13 februari 2017

Inderdaad, ik kan beamen wat jij schrijft. De minister heeft geen voeling met het werk en de lasten, de druk van leerkrachten! Het wordt alsmaar erger zelfs!

Reageren
D

Dominica Volders

9 februari 2017

Ik geef toch ook al zo'n 20 jaar les en 't is inderdaad niet te onderschatten. Nu nog deeltijds OV4, type 9 en nog steeds veel werk.
In combinatie met de zorg voor m'n ouders, kon ik niet anders dan deeltijds gaan werken. Anders krijg je alles gewoon niet rond. Daar boet ik ook een serieus stuk loon voor in maar 't zijn keuzes die je moet maken.
Het is ook het eerste jaar dat ik in OV4 sta dus 't is net als opnieuw beginnen. Hiervoor stond ik in OV2 en daarvoor in OV3. OV1 heb ik ook 2 jaar gedaan. Ik hoop nu wel in OV4 te kunnen blijven want af en toe eens veranderen is enerzijds niet erg. Het is steeds een nieuwe ervaring. Anderzijds wil ik nu toch wel wat standvastigheid en wat langer in OV4 blijven zodat ik mettertijd toch wat minder tijd aan lesvoorbereidingen moet besteden en me wat meer kan focussen op andere dingen.
We gaan ons zeker nooit vervelen. Maar loon naar werken? Nee, daarvoor moet je het niet doen. Jammer voor de komende generaties want het werk van een leerkracht wordt er niet gemakkelijker op en zeker niet aantrekkelijker. Waar gaan ze nog leerkrachten vinden?

Reageren
I

Ilse Vijncke

9 februari 2017

Hierbij wil ik even opmerken dat deeltijds werken in het onderwijs vaak niet echt de juiste verhouding weer geeft.
Vb : een leerkracht die op papier halftijds werkt, werkt in realiteit méér dan de helft van een volledige leerkrachtenjob. Want dat 'halftijds' heeft enkel betrekking op het aantal uren voor de klas staan. Het oudercontact, schoolfeesten, opendeurdagen, personeelsvergaderingen, overleggen met duo-collega's, ... is een aandeel van de job dat altijd 'voltijds' blijft.

Reageren
N

Nicolas Mesmaekers

9 februari 2017

Als ik de totaliteit van de werkuren zie, ben ik niet van mijn stoel geblazen. Je gaat me niet horen zeggen dat dit weinig is, maar zeker niet veel. Ik kan veel andere functies opnoemen zowel in de privé als in de overheid waarbij men zonder probleem meer uren presteert dan een leerkracht. Daarbij in acht genomen dat deze functies ook de nodige verantwoordelijk en mentale arbeid met zich meebrengen.

Reageren
F

Frederic Pieters

10 februari 2017

Er zijn misschien inderdaad veel andere jobs waar dergelijke uren schering en inslag zijn. Maar dan is ook de verloning ernaar. En dat wordt vaak vergeten!

Reageren
B

Bram Vermeire

10 februari 2017

Met dat verschil dat je in die jobs wel de 'erkenning' krijgt van dat aantal uren werken, zowel naar loon als moreel. Ik ben zelf nog maar een viertal jaar full-time leraar (en dan nog voor muziekinstrumentlessen, dus de stress van voor een grote klas kinderen staan moet ik nog niet eens trotseren) en ik ben alle opmerkingen van "amai wat heb jij veel vakantie" en "wauw, full-time en toch maar 22u moeten werken!" nu al redelijk beu. De meeste van mijn vrienden die 5-6 jaar gestudeerd hebben (net als ik, want zo lang duurt de opleiding voor je muziekleerkracht kan/mag worden) verdienen ook een pak meer, zowel privé als als ambtenaar.

En nee, je zal me voor de rest zeker niet horen klagen over de job want die doe ik echt heel graag, maar het feit dat ik voortdurend wordt aangevallen (zelfs vanuit mijn vriendenkring) over het feit dat ik toch wel echt een makkelijk jobje heb, werkt heel demotiverend. En dan komt dat natuurlijk vooral van mensen die geen flauw benul hebben wat een job in het onderwijs juist inhoudt, maar die wel denken dat ze er alles van weten want "wij hebben toch allemaal op school gezeten?"

Gezien het grote tekort aan leerkrachten dat maar blijft aanhouden en de grote uitval bij beginners snap ik ook niet dat mensen maar niet willen inzien dat er echt wel meer bij komt kijken dan de uren lesgeven die op papier staan.

Reageren
B

Brenda

10 februari 2017

Inderdaad. Terwijl wij dagelijks tegen de klok moeten rennen om ons werk gedaan te krijgen en de verantwoordelijkheid die we dragen. Wij hebben geen kerstvakantie, krokusvakantie, herfstvakantie, grote vakantie,... Wij hebben 20 dagen. Onze standaardlonen liggen ook lager. Maar ze moeten ocharme zo hard werken. Pas op, ik wil hun werk niet onderschatten, maar je moet wel een kat een kat noemen... Maar inderdaad ieder zijn keuze en mijn kwaliteiten liggen niet in het onderwijs. En gelukkig zijn er leerkrachten maar de verhouding werkuren klopt niet... Dat maak je mij niet wijs.

Reageren
I

Ilse

10 februari 2017

Dag Brenda

Ik merk dat mensen heel anders over het onderwijs praten zodra ze erin gestaan hebben of samengeleefd hebben met een partner die in het onderwijs stond (tenzij dit een van de mensen was die er de kantjes vanaf lopen, zo ben ik er in elke sector al tegen het lijf gelopen).
Wat ik persoonlijk niet te onderschatten vind, is dat je altijd voor een groep staat. Zit je les niet goed ineen en loopt ze in het honderd, dan staat daar 20 man of meer op te kijken. Andere mensen hebben ook wel eens een minder dagje, maar daar staat niet zo'n publiek op te kijken.
Wat je ziet van de lerarenjob is ook maar het topje van de ijsberg. Iemand die nooit in het onderwijs heeft gestaan, kan zich inderdaad niet inbeelden hoeveel werk er nog bij komt kijken. We hebben inderdaad veel vakantie, maar een deel van die vakantie gaat op aan lesvoorbereidingen. Want je kan niet op een maandag na de vakantie een hele dag voor de klas staan als je die lessen niet hebt voorbereid.
Bovendien vind ik die vakantie een compensatie voor al het eigen geld dat ik in mijn job steek (gisteren nog een inktcartouche van 28 euro aangekocht, de tweede al dit jaar en dan zijn er ook nog de ruim 100 euro aan boeken die ik dit jaar al uit eigen zak heb betaald) + de bedrijfsauto die ik niet meer heb (ik kom uit de privé) + de hospitalisatieverzekering die ik nu zelf betaal + de maaltijdcheques die ik niet heb + mijn loon dat per uur zeker lager ligt dan wat ik in de privé zou verdiend hebben (ik had al jaren in de privé gewerkt en moest toch starten met 0 euro anciënniteit).
Mochten wij zo'n prinsenleventje hebben voor echt veel geld, er zou toch geen lerarentekort zijn?

Reageren
B

Brenda

11 februari 2017

Dag Ilse, ik begrijp dat jullie job veel energie kost en chapeau want ik ben niet geroepen om voor een klas te staan. Ik heb wel bewondering voor jullie job maar het gaat mij erom dat leraren zich aangevallen voelen als je zegt dat ze toch wel veel verlof hebben, toch veel meer dan in de privé. En dan hoor ik leraren zeggen dat ze hard moeten werken, maar in de privé moet je ook keihard werken. Door de moderne technologie en besparingen worden wij ook uitgeperst. Tegen dat leraren moe zijn, staat de vakantie voor de deur. Wij daarentegen moeten het met 4 weken doen. Als ik terugkom ligt er werk van de ganse vakantie op mij te wachten. En voor mijn job moeten er ook krachten zijn, en ik doe mijn job graag. Maar ik blijf erbij, vakantie in het onderwijs is veel meer dan in de privé... Maar ik gun het jullie ze ?

Reageren
G

Gerardo

11 februari 2017

Beste Brenda, met alle respect, maar: tijdens de korte vakantie van één of twee weken, kruipen er ook redelijk veel dagen in schoolwerk (bij mij toch, ik werk natuurlijk nog 'maar' 8 jaar in het onderwijs). Het is niet dat alles op een bureautje blijft liggen en dat we er maar de maandag erop weer aan beginnen. En ook in de zomervakantie ben ik de laatste twee weken van augustus weer vollen bak bezig voor school.

Trek er bij mij dus maar een vijftal weken vakantie van af...

A

Ann

11 februari 2017

Beste Brenda,
Oh ja, zooooveel vakantie. Ik kan je met zekerheid zeggen dat échte vakantie slechts een maand is. De kleine vakanties worden meestal gebruikt om projecten voor te bereiden, achterstand qua verbeteringen inhalen, opzoekwerk om het zo gewilde en nodige differentiëren, .... De eerste 10 dagen van juli moeten we standby zijn, worden klassen opgeruimd en gekuist, de laatste 10 dagen van augustus ook standby om besteld materiaal op te ruimen, klassen voor te bereiden, vergaderingen ed. Dus zoveel vakantie als jullie denken, hebben wij echt niet hoor. Wat de werkuren betreft, met de hand op het hart kan ik je zeggen dat het echt gemiddeld zo'n 45 tot 50 uren per week zijn, familiegebeuren lijdt er enorm onder als je geen stop kan zeggen, en dat kan je niet zomaar!
Ook ik kom uit de privé en werk nu sinds 7 jaar in het onderwijs, verdiende vroeger het dubbele van nu, maar heb geen moment spijt van de omschakeling, ook al loopt het niet altijd zoals je hoopt.
Ik word er echt oprecht triest van dat zovele mensen dat het onderwijs alleen maar rozegeur en maneschijn is. Ik zou zeggen: bekijk de statistieken eens goed.....

Reageren
K

Kristel

13 februari 2017

Dag An,

Ik heb min of meer dezelfde ervaring. Ik had vroeger een functie in het middenkader, stress om targets te halen, veel uren werk, ook 's avonds en in het WE maar zoveel beter verloond... Ik kon het echter niet meer combineren met mijn huishouden en gezin.
In het onderwijs ligt de nadruk van mijn werk overdag, niet 's avonds of in het weekend. Beter dus voor het gezin. Ondertussen (12 jaar later) begint het toch weer te wegen. Ik ben ouder en kan minder goed tegen de drukte van een klas met 25 lln. Met de jaren wordt het werk er ook niet minder op, ze verzinnen elk jaar wel weer iets nieuws waardoor je extra uren bezig bent. Het enige voordeel is dat je kan terugvallen op je ervaring. Wat de verloning betreft, ik ben met O anciënniteit moeten beginnen in het onderwijs en ik verdien nog steeds een pak minder dan mijn even oude collega die van 't begin voor de klas stond... dat doet zeer, mijn levenskosten zijn niet minder, hé... en die vakantie, dat heet bij mij "recup" en dat heb ik broodnodig om het nog eens 20 jaar vol te houden.

Reageren
H

Hilde Raman

11 februari 2017

Ik schrok ook van deze uren, maar in de andere zin dan. Met gemiddeld 5 uur voorbereiden kwam ik niet toe hoor ! Ik werkte wekelijks 60 tot 70 uur, met burn-out tot gevolg.

Reageren
g

griet-vancraeyveldt

24 februari 2017

Alsof de leraar geen bakken verantwoordelijkheden te dragen heeft en mentale arbeid moet verzetten! De hete adem van de doorlichting zit constant in onze nek, de ouders trekken bij het minste euvel naar de advocaat, vechten attesten aan, tikken je voor een opmerking te veel of te weinig tegen hun kind - via de directie- op je vingers, je evaluaties worden constant in aantal en kwaliteit tegen het licht gehouden, enz... Stress aan alle kanten!

Reageren
F

Fabien Roland

9 februari 2017

Ik en mijn vrouw geven reeds meer dan 30 jaar voltijds les in het secundair. Wat mij vooral stoort is dat de maatschappij, ook onze eigen vrienden en familie, ons zo kritisch beoordeelt. En dan meestal negatief, in de zin van: jullie gaan toch niet zagen zeker;meer verlof dan we moeten les geven; uurtjes van amper 50 minuten; toch geen stress zeker...Dit oordeel komt dan van mensen die nooit voor een klas gestaan hebben. Ik vel zelden een oordeel over iemand anders zijn job als ik die zelf nooit heb uitgeoefend !

Reageren
J

Joel wijns

9 februari 2017

Ik sta niet in het onderwijs. Mijn vrouw wel. Al 14 jaar als kleuterjuf en ook zij gaat gebukt onder vele uren verplicht administratief computerwerk. Nutteloos aanklikken op een slechte website. De kindjes van haar klas hebben daar NIETS aan. Integendeel.... de juf zit nu thuis ... helemaal uitgeblust. Onze eigen kinderen zitten in de lagere school en daar zie ik ook een totaal ineffectieve aanpak met echt slechte wiskundeboeken... veel te veel verschillende soorten oefeningen waardoor te veel tijd gaat naar uitleggen en er in feite in de klas veel te weinig geoefend wordt. Het leerproces is volgens mij voor minstens 50% voor thuis. met heel wat huiselijke onvrede tot gevolg. Ik druk me voorzichtig uit maar vind dit schandalig hoe kinderen van 7-8 jaar en hele gezinnen tot tranen toe de gaten moeten dichtfietsen die op school worden geslapen. Echt een schande.

Reageren
E

Emer

9 februari 2017

Wat goed dat dit werd bijgehouden om het inzichtelijk te maken, alleen vraag ik me wel af wat 'andere' is?
Is daar wat over bekend? 5 a 8 uur is lang om geen naam aan te geven.

Reageren
S

Sus Govaerts

10 februari 2017

Ik denk dat je onder 'andere' gerust de randactiviteiten mag zetten, zoals opendeurdagen, schoolfeesten, spaghettidagen, ... . Deze komen er in de weekends of op avonden ook nog eens extra bij.

Reageren
E

Evelien De Vuyst

10 februari 2017

Wat ook tot 'andere' kan behoren zijn de toezichten op de speelplaats, toezicht in de studie,...

Reageren
E

Een enthousiaste starter

9 februari 2017

Ik vind het jammer dat er geen starters aan het woord komen, want dan zou dat cijfer echt nog een heel stuk hoger liggen. Al denk ik meteen: een week lang opschrijven wanneer ik elke taak uitvoer, dat zou ik er niet eens meer kunnen bijnemen op dit moment.

Ik ga akkoord met Naim dat het echt overleven is. Opvallend is dat mijn collega's ook allemaal toegeven dat ze in hun eerste jaar worstelden om alles rond te krijgen. Ik begrijp niet hoe dit mogelijk is. Als iedereen door dezelfde hel is gegaan, waarom doen we dan niet méér om die enthousiaste starters toch in het onderwijs te houden? Wij verwachten tot ook niet van onze leerlingen dat ze in de eerste graad al logaritmes oplossen?

Ik voel mij als starter gevangen in een systeem dat ik niet eens openlijk kan aanklagen. Onderwijzen is mijn droomjob. Ik word er oprecht gelukkig van, tot in het diepste van mijn ziel. Als ik echter eerlijk mag zijn, dan moet ik toegeven dat ik me regelmatig afvraag hoe (lang) ik dit kan volhouden. Mijn relaties met familie, partner en vrienden staan op het laagst mogelijke pitje. Slapen doe ik onvoldoende. De griepepidemie velde me, maar tijd om uit te zieken heb ik niet. Omdat ik hoop dat ik volgend schooljaar op de school kan blijven, kan ik dit echter niet kwijt. Dezelfde opmerkingen hoor ik bij klasgenoten en andere lotgenoten. Als je het mij vraagt, is het tijd dat deze roofbouw op starters wordt aangepakt.

Reageren
J

Jürgen Peeters

10 februari 2017

Beste enthousiaste starter

ik hoop echt dat je dit enthousiasme ook behoudt. Ik dacht aanvankelijk ook dat het vaak helse ritme van de eerste jaren wel zou voorbij gaan. Ondertussen geef ik 14 jaar les, nog steeds met hetzelfde enthousiasme, maar ook nog steeds met werkweken van gemiddeld 60-70u. En dan heb ik voor het derde jaar op rij dezelfde opdracht, nl. fulltime Duits en esthetica (CLIL). 24u, waarvan 22u 'verschillende' uren.

Met dit grote verschil dat ik de eerste jaren vooral veel tijd besteedde aan extra materiaal opstellen, taken en testen voorbereiden, me inwerken in steeds wisselende cursussen in wisselende studierichtingen. Dat leverde meermaals stress op.

De afgelopen drie jaar waren nog steeds hectisch, maar dat ervaar ik minder als stresserend, omdat mijn lesopdracht quasi ongewijzigd bleef. Ik besteed nu veel tijd aan CLIL (esthetica in het Duits, in mijn geval), elk jaar nieuw materiaal opstellen, nog meer inzetten op remediëren en differentiëren. Ik vul mijn opdracht dus deels 'zelf' in en word 'minder geleefd' zoals in de eerste jaren. Toch een heel verschil.

Werkweken van 60u-70u gemiddeld zijn echt geen uitzondering en ook tijdens elke vakantie wordt er gewerkt. Ik vermeld eerlijkheidshalve wel dat wij geen kinderen hebben en mijn partner ook een gedreven leerkracht is. Zonder passie voor je vak houd je dat inderdaad niet vol. Maar mét dat enthousiasme en gedrevenheid is het absoluut een fantastische job.

Reageren
L

Lutgarde

9 februari 2017

De vermelde uren zijn niet eens overdreven. Naargelang je ouder wordt heb je ook overal meer tijd voor nodig.
Overvolle klassen. Zeer weinig tot geen professionele ondersteuning en jaarlijks meer en meer werkdruk.Telkens nieuwe projecten, nieuwe leerlijnen, agenda's, onnodig veel vergaderen en overleggen, nooit eens even rust tussendoor. Alsmaar met nieuwe opdrachten komen ipv zeer gericht opdracht per opdracht af te werken. De opgelegde prestatiedruk is enorm. Er wordt veel te veel geëist van het onderwijzend personeel. Men zou wel 24 op 24 uren beschikbaar moeten zijn voor iedereen. Zowel via computer, GSM, ja zelfs aan huis....
Werkweken van 60 tot 80 uren zijn me niet vreemd. Dit is niet meer de job waar de meesten onder ons met hart en ziel voor gekozen hebben. Op deze manier is dit ook geen aantrekkelijke job meer want van een normaal gezinsleven is er vaak geen sprake meer. Jammer dat iedereen alleen de vakanties ziet en het loon kan ook beter naargelang het aantal gepresteerde uren. Gelukkig zit mijn taak er bijna op.

Reageren
E

Eve

9 februari 2017

Eindelijk een objectieve weergave van onze job! Dank je wel. Soms lijkt het voor de maatschappij of onze job geen echte job is. Door dit artikel hoop ik dat mensen onze job gaan zien en waarderen zoals ze is.

Reageren
B

Bert Muylaert

9 februari 2017

50 uren werken per week is niet uitzonderlijk veel. Een 9 to 5 job is een fabeltje... Ik werk als zelfstandig consultant en werk ook 50u per week. Vroeger als bediende 45u. Een leraar heeft het niet slechter dan een ander! Get over it!

Reageren
L

Lara

10 februari 2017

Dat wil men ook niet bewijzen. Men wil enkel aantonen dat er meer bij komt kijken dan die 22h van 50min.
Met vriendelijke groeten.

Reageren
F

Frederik

11 februari 2017

Get over it? Als ex it'er in de privésector vind ik dit echt wel een kaakslag. De verloning is in het onderwijs zeker niet je dat en het gebrek aan respect voor de job is enorm. Net daarom praten we hier over, omdat we helaas veel te veel datzelfde punt moeten verdedigen. Het is een intensieve job en verdient respect. Net zoals een zelfstandige consultant. Was de passie er niet dan keerde ik meteen terug naar de privésector.

Reageren
j

jan pieter cornelis

9 februari 2017

Sta nu zelf in het onderwijs sinds 15 jaar DKO-ASO-KSO en merk jaar na jaar dat een gemiddelde werkweek ook met een deeltijdse opdracht al gauw 50 a 60 uur kan bedragen. Zonet een projectweek achter de rug, en vol bewondering gezien hoe ervaren degelijk opgeleide collega's, zichzelf permanent bijscholend in vraag stellend kortom waardevolle leer-krachten het opbrengen om naast hun lesopdracht het de moeite waard vinden de leerlingen het beste van zichzelf en hun kennis te willen overdragen en doorgeven omdat zij dit waardevol vinden en dit ook aanzien als deel van hun kerntaak. De gangbare economische parameters zijn momenteel niet altijd recht evenredig en rechtvaardig in het discour dat rond dit beroep momenteel gehouden wordt aangaande arbeidsduur? diploma vereisten ? waardering? sociaal statuut?etc... doorgroei kansen? ik nodig iedere opiniemaker-beleidsmaker uit eens een week -maand mee te lopen, voorzie u van degelijk schoeisel een goede conditie en dito humeur. Je zal aan de lijve ondervinden dat het niet lijkt wat het is en dat deze stiel meer bevat dan de optelsom van 20- 40 of 60 uur nobele arbeid. Wees welkom en ervaar zelf eens dat het meer dan de moeite loont en mag lonen! wie durft? (gelieve zich te onthouden bij eventuele cumulerende beroeps activiteiten aangezien de tijdsplanning binnen deze sector dit niet toelaat, met uitzondering van relevante inhouden en dito vaardigheden ten gunste van de lesopdracht ).

Reageren
D

Dirk Remy

10 februari 2017

Volgens mij minstens een geslaagde poging om het beeld te nuanceren en zelfs te corrigeren van leerkrachten die het gemakkelijk hebben omdat hij/zij zo 'weinig' uren voor de klas staan. Een zeer onterechte benadering, dat is wel duidelijk.
Toch ook deze bedenking: ik vind, om de discussie echt correct te voeren, dat je ook de hier opgegeven cijfers soms wat moet nuanceren. Vele mensen in vele sectoren werken bij momenten ruim langer dan hun officiële werktijden, om maar iets te noemen. Niet elke dag of elke week is dezelfde, ook niet voor leerkrachten. Routine kan ook al eens helpend zijn; en zonder er nu mee uit te pakken alsof het een aards paradijs is, de toch vrij ruime vakantieperiodes mag je toch ook niet helemaal onder de mat schuiven als een kleinigheid. Kortom, ik herhaal dat ik de nuancering van het zogeheten beperkt aantal uren van ( sommige) leerkrachten zeer genegen ben, maar het is wel zaak om de discussie dan ook met zoveel als mogelijk nuance te voeren...

Reageren
M

Max

10 februari 2017

Met alle respect voor de hardwerkende leerkrachten, maar dit is helaas een momentopname.
Is er ook zulks overzicht beschikbaar van een volledig jaar?

Reageren
B

Bram Vermeire

10 februari 2017

Het zijn wel vier verschillende momentopnames, en dan nog vanuit verschillende takken van het onderwijs. Lijkt mij toch al vrij representabel? Als je dit over een heel schooljaar wil bijhouden, mag je die "logboektijd" ook al beginnen registreren...

Reageren
M

Marie

10 februari 2017

Ik heb 11 jaar met hart en ziel voor de klas gestaan. De buitenwereld ziet alleen de schooluren: 8.30u tot 15.30u. Dat ik elke dag om 8u op school begon en ten vroegste om 17u naar huis ging, dat zagen ze niet. Dat is 9u/ dag op school en dan had ik enkel lesgegeven, alles klaargezet en opgeruimd (41u). Thuis begon ik dan nog aan lesvoorbereidingen en
verbeterwerk. En dan hoor je van vrienden, familie en buitenstaanders: die van het onderwijs moeten maar 24u/week werken en hebben massaal veel verlof. Wel de verlof kan mij gestolen worden. Ik koos voor een leven met mijn gezin en ben in de privé gaan werken. Ik weet wanneer ik start en wanneer ik stop. Ik
kom thuis en ik heb gedaan. Zalig!!!

Reageren
E

Elien

13 maart 2017

Dag Marie,
Ik denk ook aan stoppen, net door al die redenen. Wat doe jij nu van job?

Groetjes

Reageren
A

Anke

13 november 2019

Dag Marie,

Ik denk ook aan stoppen, maar ik maak me wat zorgen om het financiële. Ik heb 14 jaar in het onderwijs gewerkt en twijfel om de stap te zetten naar de privé... Hoe heb jij dit ervaren?

Alvast bedankt voor jouw reactie!

Reageren
D

Debby De Baets

10 februari 2017

Ik doe geen moeite meer om het uit te leggen aan mensen die niet in het onderwijs staan. Er zijn twee groepen: mensen die je respecteren en die zeggen 'chapeau', de tweede groep geeft alleen sarcastische opmerkingen over al ons verlof... Ik werk in het lager onderwijs. Gelukkig doe ik het heeeel graag, want met al die nieuwe uitvindingen van mensen die achter hun bureau zitten en niet in de praktijk staan, zie je soms door het bos de bomen niet meer... Deze job uitoefenen tot ik 65 ben, hmmm, ik weet niet of dat zal lukken...

Reageren
W

Wim Strobbe

10 februari 2017

Beste,
Ik word volgende maand 58 jaar en “werk “ reeds 33 jaar in het onderwijs.
Aan pensioen moet ik nog niet denken.
Ik geef 6 verschillende vakken in 1ste en 2de graad.
Ben klastitularis van een 1ste jaar (ja, zo komen van het 6de leerjaar)
Dit schooljaar heb ik na veel aandringen aanvaard om de “STEAM” optie op mij te nemen.
Half augustus begon mijn schooljaar dus.
Ik durf niet te rekenen hoeveel uren ik per week met school bezig ben.
Ik ga deze lijst niet langer maken maar laat u zelf raden hoeveel uren dit vergt.
Ik doe het nog steeds met passie en plezier, anders hou je dit niet vol.

Reageren
W

Wim

10 februari 2017

Ter verduidelijking: http://www.agodi.be/uitgestelde-bezoldiging
Er wordt elke maand een gedeelte van het loon afgehouden om in de vakantieperiode (lees: "technische werkloosheid" ?) uit te betalen.

Reageren
R

Robby Bollen

10 februari 2017

Ik ga niet zeggen dat het meer of minder belastend is om voor een klas te staan, maar we moeten nu ook niet doen alsof leerkrachten superhelden zijn he.
Een eenvoudig rekensommetje leert ons:
52 weken in een jaar
Leerkracht:
(52 weken) - (14 weken vakantie) - (10 feestdagen = 2 weken)
52 - 14 - 2 = 36 werkweken
36 * 50 uur = 1800 werkuren
Een andere job:
(52 weken) - (5 weken vakantie) - (10 feestdagen = 2 weken)
52 - 5 - 2 = 45 werkweken
45 * 40 uur = 1800 werkuren
En dan zijn er ook mensen die meer dan 40 uur per week werken, maar ook leerkrachten die minder dan 50 uur per week werken.
De verdeling van de uren is gewoon anders, de aard van werk is anders, etc. Het is gewoonweg niet te vergelijken.
Leerkrachten staan mee in voor de toekomst van onze kinderen (waarvoor mijn eindeloos respect!).
Je moet het maar doen om al die kinderen jaar na jaar manieren, kennis en wijsheid bij te brengen. Het is en het blijft een vak apart.
Maar vele andere beroepen zijn dat zeker ook, elk met hun eigen voor- en nadelen.

Reageren
B

Bram

10 februari 2017

Dat is ook helemaal niet wat je uit dit artikel moet afleiden, en al zeker niet de toon die (voor mij) in het artikel naar voren komt. Het enige wat ik hieruit kan lezen is dat een leerkracht qua aantal werkuren niet moet onderdoen voor de meeste andere jobs, niet dat ze SUPERveel uren kloppen ofzo. Daar moet je dan wel de hele tijd opmerkingen bijtellen over het schamele aantal lesuren dat hij/zij moet geven ivgm andere full-time jobs, en dat lijkt dus door deze vier waarnemingen nogal onterecht zijn.

Uit eigen ervaring als jonge leerkracht kan ik je vertellen dat het niet de werkuren, de soms te lage verloning of het mentaal zware werk (als je bv. geconfronteerd wordt met schrijnende thuissituaties of ernstig zieke leerlingen die je persoonlijk al heel goed kent) zijn die zorgen voor de grote uitval bij starters, want die horen er gewoon bij en kan je in veel andere jobs zeker ook ondervinden (verplegend personeel bv.). Het zijn de opmerkingen vanuit de 'onwetende' maatschappij over het lage aantal lesuren of de toch wel lange vakantieperiodes die enorm demotiverend werken.

Waar de job van leraar vroeger eerbiedwaardig was, lijkt het de dag vandaag alsof je voor 'profiteur van belastingsgeld' wordt uitgemaakt. Dan is het blijven vasthouden aan je eigenwaarde en je enthousiast blijven inzetten voor de leerlingen tot aan je pensioen een bijna onmogelijke opdracht denk ik. Voorlopig ben ik zelf nog lang niet uitgeblust, maar als het er ooit van komt zal dat eerder komen door al die opmerkingen en het algemeen 'luie' beeld dat mensen van leerkrachten hebben, dan door het werk zelf.

Een beetje dubbel als je dan beseft dat voor de meeste mensen hun kinderen het allerbelangrijkste zijn in hun wereld, maar diegene die er 30u of meer per week voor "zorgen" blijkbaar niet beter verdienen dan dit algemene beeld.

Reageren
l

liesbeth

10 februari 2017

Als leerkracht in het hoger middelbaar hield ik me minstens de helft van de vakanties bezig met het voorbereiden van cursussen. Ik zat ook aan 50 uren per week. Daarna heb ik even wat ander werk gedaan, per uur betaald. Wat een verschil! Een uurtje extra werken, merk je ook meteen op je loonfiche. Bovendien (en dat vond ik het allerleukste): thuiskomen betekent gedaan met werken! In het onderwijs ben je altijd bezig met je klassen en je lessen. Zelfs al wandel je door het park, het bruist in je hoofd. Ondertussen sta ik terug in het onderwijs want ik vind het een fantastische job. Dat bruisen mag van mij. (maar niet dat minimaliseren door onkunnige)

Je kan niet iemands job beoordelen zonder het minstens eens te proberen. En dan nog is elke job anders. We moeten gewoon meer respect hebben voor elkaar. Vind je dat een ander het beter heeft? Doe het dan ook.

Reageren
H

Heidi

10 februari 2017

En dan is er blijkbaar rekening gehouden met extra dagen verlof, want 20 dagen verlof, wat voor de meesten zo is, is slechts 4 weken en geen 5.

Reageren
A

Ann

11 februari 2017

In veel jobs in de private sector wordt er veelal een week tussen kerst en nieuw ingelast. Dus 5 weken.

Reageren
D

Daisy

10 februari 2017

Is heel dit soort discussies niet een beetje naast de kwestie? Elke job is anders en elke job heeft zijn eigen voor en nadelen, maar moeten we niet gewoon dankbaar zijn dat we allemaal de keuze hebben om te doen wat we graag willen doen en wat aansluit bij onze talenten en interesses! We leven hier niet in het communisme of een ontwikkelingsland waar je hele leven vastzit in hetzelfde baantje zonder toekomstperspectief... Hier kan je studeren wat je wil (sterk gesubsidieerd!), solliciteren voor de job die je wil en als deze je niet meer afgaat heroriënteren en iets anders gaan doen! Dat op zich is al een enorme luxe... en toch hoor ik alleen maar negatieve klanken over werk en arbeid... Zo jammer want het is een enorme verrijking voor ook je persoonlijke leven. Alles hangt af van je perspectief en waarmee je vergelijkt... als je er telkens zelf voor kiest om te vergelijken met mensen die het volgens jou "beter' hebben of betere uren of loon of iets dergelijk ga je nooit gelukkig zijn... maar die keuze ligt geheel bij jezelf!

Reageren
V

Veerle

11 februari 2017

Dit vind ik een heel positieve en waardevolle reactie van Daisy! Mensen zouden dit eens goed moeten beseffen hoe goed wij het hier hebben. Ik ben ook leerkracht en doe mijn job heel graag en met veel inzet, maar de laatste tijd ondervind ik steeds meer jaloezie en zelfs haat, ook van vrienden die niet in het onderwijs staan, omwille van de weinige uren die we zouden werken, de vele vakantie, het loon dat zij zo hoog vinden,... Ik heb er zelfs al aan gedacht om niet meer te zeggen dat ik in het onderwijs sta want dan word je door veel mensen al scheef bekeken. Komt dan nog eens geregeld in de media dat leerkrachten maar 22 uur werken en het spel is zeker op de wagen. Minister Crvits had er nochtans eens van gesproken om de contacturen van leerkrachten niet meer uit te drukken in die schaal, juist omwille van de publieke opinie.

Reageren
A

Andy

11 februari 2017

Beste,

Rekenwerkje klopt en toont misschien van jouw kant aan dat we het toch heel mooi hebben met al dat verlof.
Ik stel me dan toch de vraag waarom er dan zoveel tekorten zijn ???
Wie wil er nu geen 14 weken verlof??
Ik geef nu mijn 9-de jaar les in Buso type 1/8/9 en meestal hier en daar merkt ik kinderen op type 3.
Geef dan graag toe als ik 4 uur voor een klas heb gestaan ik echt kapot, moe ben.
Dan durf ik toch wel uit te spreken, dat als het verlof van inderdaad 14 weken er niet zou zijn er enorm "om niet te zeggen allemaal" veel mensen gewoon terug naar de privé zou gaan.

Reageren
K

Kaatje

10 februari 2017

Ik heb ervaring als bediende, leerkracht secundair onderwijs en zelfstandige. De twee laatste zijn qua werkdruk perfect te vergelijken, met dat ene - toch wel behoorlijke! - verschil dat ik als zelfstandige minstens 49 weken per jaar aan gemiddeld 50 uur per week kom. Desondanks ben ik haast nooit ziek, vroeger niet en nu zeker niet. Ziek zijn = niet werken = geen inkomen, zo simpel is dat. En neen, ik word er ook niet rijk van. Net zoals niet alle leerkrachten L.O. geven en dus veel minder werken dan die 50 uur per week, kunnen ook lang niet alle zelfstandigen poen scheppen "in het zwart". Maar mijn keuze is heel bewust gemaakt: het beste van mezelf geven, bezorgt me nu wél voldoening en zelfwaarde.

In het onderwijs wordt het je snel duidelijk dat passie en inzet niet veel opleveren en dat wat je ook doet, je nooit iedereen zal kunnen plezieren, maar wel meer dan eens tegen je in het harnas jagen: directie, collega's, leerlingen, ouders... Het feit dat behoorlijk wat collega's zich ook - onbewust vaak, want ze worden als studenten al voorgehouden hoe zwaar hun job wel zal zijn - wentelden in een onophoudelijk zelfbeklag, stoorde mij op den duur zodanig dat ik resoluut voor een andere invulling van mijn loopbaan heb gekozen.

Let wel, veralgemenen is nergens goed voor. Ik kan, vanuit mijn eigen onderwijservaring én als moeder van een zorgleerling in het secundair, nog steeds perfect de harde werkers van de kantjesaflopers op school onderscheiden. Want die laatste zijn er ook, laten we daar vooral niet blind voor zijn.

Reageren
R

Ryckewaert Kristoff

10 februari 2017

Ikzelf ben leerkracht en mijn zoon van 8 jaar wil dit later ook worden. Ondanks het feit dat dit een prachtig beroep is, zal ik hem toch aansporen iets anders te kiezen. Zeker als alles verder gaat zoals het nu gaat: nieuwe eindtermen, leerplannen, methodes, ... Alles volgt te snel op elkaar en je bent nooit op je "gemak" als leraar. En met al die vernieuwingen, was vroeger dan alles slecht?

Reageren
E

Eric Kussener

10 februari 2017

Nog niets gelezen over het hoger onderwijs ! Wij hebben geen vaste lesuren per week, wel % met contacturen van 60 minuten, die liggen tussen 8u tot 20 u s'avonds. Inderdaad, soms op één en zelfde dag ! In 7 jaar tijd zijn zo de contacturen met 60% toegenomen, dat is meer dan een verdubbeling ! Tel daar dan het voorbereidend werk en de verbetertijd maar bij. Dat heb ik in de privé nooit meegemaakt.
Om uren uit te sparen is er veel zelfstandig begeleidt werk. Dwz niet voor de klas staan, maar wel voorbereiden, verbeteren en bijsturen via mail. Gemiddeld 2 u per dag. Zo komen wij tot 80 u/week zonder de drukke perioden. Dat kan alleen als je tijdens het weekend en zogezegd verlof verder werkt. Aldus blijven er tijdens het academiejaar slechts enkele schoolvrije weekends over !
Geen novemberverlof, geen krokusverlof, één week paasverlof, 1 maand groot verlof (waarna men vraagt om je nieuwe cursussen uit te werken). Wel 2 x 5 dagen die vrij te kiezen zijn maar worden gebruikt om achterstallig werk bij te benen. Kerstverlof slechts enkele dagen werkvrij.
Besluit je moet dit werk echt heel graag doen en liefst met meer "netto" verlof zoals (meestal) in de privé !

Reageren
L

LVL

10 februari 2017

Mooie weergave van de jobinhoud.
Bij het lezen van alle reacties wil ook ik nog iets toevoegen:
1. Er zijn veel uitgebluste leerkrachten die zeker niet aan 50u/week komen, er zijn zeer gemotiveerde leerkrachten die meer uren doen.
2. De zomervakantie wordt voor 'niet vastbenoemden' via uitgestelde bezoldiging door hen zélf uitgekeerd. Zo kan iedereen twee maand vakantie nemen.
3. Het kan soms zéér lang duren eer je vast benoemd bent.
4. Herfstvakantie: onbestaande -> voorbereiding op examens.
Zomervakantie: eerste week werkzaam in school, halverwege augustus starten met schoolvoorbereiding / vergaderingen / ... Wedden dat iemand uit de privé (geen zelfstandige) die zichzelf uitkeert om vakantie te kunnen nemen, geen drie weken zal opgeven om toch te werken?
Alle vakanties in het algemeen: zeker 3 dagen worden aan schoolwerk besteed per week
5. Even niet vergeten dat een leerkracht elk uur van de dag zich moet bewijzen tegenover 20-30 andere persoonlijkheden. Ook niet vergeten dat die individuen ook ouders hebben die (vaak) de leerkracht de les willen spellen.
6. Waarom altijd dat commentaar... Ik laat een ander en zijn job ook met rust.

Samengevat...
Aan elke job scheelt wel iets, maar bij al die andere jobs wordt geen commentaar gegeven. Stel dat de samenleving plots op postbodes begint commentaar te geven, dan zullen de postbodes ook in opstand komen en hun job willen waardigheid geven met schemaatjes en ellenlange artikels.

Reageren
L

Lut Moens

10 februari 2017

Ik werk al 36 jaar als verpleegkundige en is best een zware job.
Leerkrachten heb ik altijd klagers gevonden over het vele werk dat zij toch wel hadden maar over hun vele vakanties klaagden zij niet, werd gewoon niet gepraat. Nu ik twee volwassen dochters heb die in het onderwijs staan, schaam ik me niet om toe te geven dat ik volledig fout was. Opleidingen, overuren, vergaderingen zijn verplicht, niet altijd leuk, maar wel werkuren en worden gerecupereerd. Toch in mijn job.
Wanneer ik thuiskom is mijn job voor die dag gedaan.
Wat wel is, net zoals in vele andere jobs, het extra papierwerk dat de overheid oplegt, wordt alsmaar meer en verhoogt enkel de werkdruk. Gelukkig kan ik voor mijn patiënten zorgen en niet voor pubers die het moeilijk hebben en waarvan vele ouders denken dat de leerkrachten de opvoeding moeten geven omdat zij het vaak zelf te druk hebben of eigen kind goed en schoon kind. Ondertussen heb ik heel veel respect gekregen voor leerkrachten.

Reageren
G

Griet

10 februari 2017

Bedankt Lut, jouw reactie doet deugd.
Dit toont aan dat onze job het respect kan krijgen die hij verdient, op voorwaarde dat je hem eens van dichtbij beleeft.
Jammer dat er steeds mensen zijn die zich het recht toe-eigenen om onze job publiekelijk te veroordelen. Doe niet wat je zelf niet zou verdragen over je eigen job. Beleef eerst eens echt die andere job en oordeel dan, met kennis van zaken.
Super dat jij dit wel zo hebt gedaan.

Reageren
M

Martine Engelen

10 februari 2017

Als je al die energie die onderwijsmensen in hun job steken kon omzetten in financiële winst, dan zouden leraars rijk zijn. Maar ze doen het met hun hart, dus ze zitten er niet mee.
En aan de mensen die hieraan twijfelen een goede raad : zeg je job op en wordt leraar.

Reageren
p

pino

10 februari 2017

Ieder zijn job zeker...

Maar zo klagen over dat je meer uren moet werken. Waar ik werk is het te beginnen om 7.30 tot 12u (geen pauze) 12.30 terug beginnen tot 18.45 gemiddeld (vroeger was het tot 19.45). En dan klaag ik niet want ik ken plaatsen waar ze zelfs om 4u s'morgens beginnen tot 18u s'avond en dat zelfs 6 op 7.

Vakantie wel 20 dagen en 6 compensatiedagen.
En het financieel zullen velen vragen is ongeveer vergelijkbaar met wat een beginnende leraar zou verdienen... (iemand die 20 jaar vast werkt als leraar zal waarschijnlijk veel meer verdienen)

en de oudste collega' zijn 54 bij ons die allemaal al thuis zijn omdat de rug het niet meer aankan.

Ik snap wel dat kinderen/pubers echt onrespectvol zijn en zeer moeilijk te temmen zijn in de klas. En daar heb je me respect voor (ik zou het niet zien zitten) maar klagen over de vele uren die moeten gewerkt worden. Er zijn duizenden die van s'morgens tot s'avonds laats werken arbeiders die elke dag 2 uur op de baan moeten voor naar hun werk die tijd zijn ze ook kwijt.

Het voornaamste is je job graag doen en dat je gelukkig ben in het leven het kan altijd beter maar het kan ook veel slechter.

Reageren
G

Goedele

10 februari 2017

Zo jammer dat mensen elkaars job vergelijken, beoordelen, bekritiseren. Is het niet net het verschil in jobs dat onze maatschappij draaiende houdt? Zonder al deze verschillende jobs zouden we niet kunnen functioneren.
Elke persoon met een andere job heeft zijn eigen uren, eigen tijd, eigen indeling maar vooral zijn eigen talent in zijn werk.

Reageren
A

Ann

10 februari 2017

Iemand heeft zitten rekenen: 52 weken werken - 14 weken vakantie - 10 betaalde feestdagen.
Dat laatste is helemaal niet juist: 1 november - 25 december - 1 januari - 21 juli en 15 augustus hebben we helemaal niet, die zitten al in de 14 weken vakantie gerekend. Valt een feestdag in het weekend, dan hebben we pech, geen compensatie zoals in de privé.
Verder nog dit: gemiddeld 50 uur werken per week. Als ik voor de zoveelste keer hoor: zoveel vakantie, dan reken ik hen voor: een bediende met een contract van 38 uur, die de facto 50 uur werkt = 12 uur per week overwerk. Die 12 uur worden wel gecompenseerd met uitbetaling of extra verlof = anderhalve dag per week dat je overwerkt.
44 weken werken per jaar = 44 x 1 1/2e dag = 66 dagen extra verlof naast de 20 dagen die je al hebt. Tel zelf maar na voor het onderwijs.

Reageren
J

Jennifer

11 februari 2017

Beste Ann,
In heel wat jobs in de privésector worden overuren niet uitbetaald (dit is vaak enkel zo in bedrijven waar er gebruik wordt gemaakt van tijdsregistratie zoals prikklok bijvoorbeeld). In de sector waarin ik werkzaam ben, werken we 40u voltijds en worden er heel vaak overuren gemaakt die niet gecompenseerd worden. Het is dus zeker niet zo dat je in de privé altijd voor al je gepresteerde uren betaald wordt. Hetzelfde met 'ons werk is nooit gedaan'. Ook in de privé-sector heb je veel jobs waar het niet stopt bij het einde van de werkdag. Ik ben nu ook tijdens het weekend aan het studeren voor een verplicht examen, ga naar evenementen, maak regelmatig onbetaalde overuren,...En neen, dat zou ik niet doen als ik mijn job niet heel graag deed (dat is de basisvereiste). Maar ik word er goed voor betaald en ik schaam me ook niet om dat te zeggen. Ik hoef me daarvoor niet te verdedigen. Jammer dat leerkrachten zich altijd aangevallen voelen als het over de vakanties gaat. Er zou ook gewoon wat meer gezegd kunnen worden: ja, we werken zeer hard, en voor ons zijn die vakanties de bonus aan onze job, net zoals het bij een andere job het mooie loon of de bedrijfswagen bv kan zijn. Zo heeft elke job zijn voor- en nadelen. (en dan moeten we ook beseffen dat er veel mensen zijn die heel hard werken voor 1200euro netto per maand en 20 dagen vakantie. Ik denk dan dat we als leerkracht en bedienden met een interessante job in de privé-sector niet al te veel hoeven te klagen, niet?)
Waarmee ik gewoon wil zeggen: je kan appelen met peren niet vergelijken. Er is veel wederzijds onbegrip en dat is jammer. De job van leraar is volgens mij een fantastisch beroep dat van mij heel veel respect krijgt, als die leraar het met hart en ziel doet. En dan mag die van mij ook goed salaris krijgen, want die leerkracht bouwt aan de toekomst van mijn kinderen. Maar het hele stelsel dient absoluut hervormd te worden, zodat gemotiveerde leerkrachten dat ook blijven, en diegenen die dat niet meer zijn (want die zijn er ook) plaats kunnen maken voor nieuwe leraars. Op die manier worden kandidaten uit de privé-sector ook aangetrokken tot het beroep.
Maar om positief te eindigen: chapeau voor wat jullie doen!

Reageren
E

Een geëngageerde

10 februari 2017

Leerkracht zijn is een engagement. Net als vele andere beroepen waarbij contact met mensen centraal staat. Bij een engagement moet je de uurtjes niet lopen tellen... Als je zelfs de leukste dingen in het jaar voor je leerlingen zoals schoolfeesten, schoolreizen, schooltoneel e.d. puur als "overwerken" ziet, hou je er beter gewoon mee op.

In Vlaanderen zijn we allemaal goed in zeiken over onze job. Waarom leggen we niet vaker de focus op werkplezier?

Reageren
J

Jennifer

11 februari 2017

Dat laatste vind ik de nagel op de kop! Werken wordt te vaak gezien als iets negatiefs, iets dat zoveel mogelijk vermeden moet worden. Terwijl arbeid juist hetgeen is wat je identiteit voor een groot stuk maakt, zin geeft aan je leven enz.

Reageren
N

Nele

10 februari 2017

Ik heb het eens een heel jaar bij gehouden, omdat het van week tot week kan verschillen
Ik kwam op gemiddeld 45 u. (2de en 3de graad ASO)
Dat zijn 6 weken overuren. Die neem ik met plezier in de zomer op. Ik spreek niet meer van vakantie maar van recup. Velen onderschatten ook de impact van weekendwerk. Het niet hebben van die adempauze weegt zwaar voor vele leerkrachten.

Reageren
N

Nathalie

10 februari 2017

Hallo,

Het enige wat ik hierop wil zeggen is dat iedereen steeds het positieve ziet van een ander zijn job maar nooit het negatieve! Ikzelf ben zelfstandig en ondervind dit geregeld.

Reageren
J

Jude

10 februari 2017

Tja, als je denkt dat 'de andere' het beter heeft, probeer dan om ook zo'n job te pakken te krijgen?

Reageren
N

Nancy

10 februari 2017

Allereerst wil ik zeggen dat ik veel respect heb voor de job als leerkracht, ik zou hun job niet willen doen. Net zoals ik wel eens te horen krijg dat iemand anders mijn job niet wil doen (ICT). Zo zijn we allen verschillend, hebben we elk onze talenten en maken we onze eigen keuzes. Ik heb in het verleden verschillende functies gehad, van een verantwoordelijke job in de privé, tot ICT coördinator in een school tot uitvoerend ict medewerker in een vzw. Vanuit mijn analytische achtergrond (in een eerdere job was ik verantwoordelijk om bedrijsprocessen op een zo efficiënt mogelijke wijze te digitaliseren) heb ik de neiging om de wijze waarop mensen hun job uitvoeren te gaan analyseren. Wat mij hierbij opvalt is dat zowel in het onderwijs als in de vzw op een toch wel behoorlijk minder efficiënte wijze gewerkt wordt dan in de privé. Enkele voorbeelden die ik zelf persoonlijk ondervonden heb : de organisatie van een opendeurdag was niet gestructureerd voorbereid waardoor de helft van het aanwezige personeel niet wist wat van hen verwacht werd waardoor de aanwezige tijd slechts voor 50% zinvol besteed werd. Een ander voorbeeld dat ik kan aanhalen is dat tijdens overlegmomenten heel veel gediscussierd werd over wat anderen niet goed deden maar weinig hoe problemen dienden aangepakt en opgelost te worden. Kort gezegd leert de ervaring dat het er allemaal eerder chaotisch en weinig gestructureerd aan toe gaat. Zowel in het onderwijs als in de vzw. Ik vrees dat dit eigen is aan de zachte sector. Vaak zit men in een vast stramien vast geroest en zou het goed zijn eens een keer afstand te nemen en te bekijken hoe zaken efficiënter aangepakt kunnen worden. En dit als één grote organisatie en minder elk groepje op zijn eiland en ieder voor zich. Ik denk dat er op die manier veel tijd kan bespaard worden. Maar ik geef toe... ik was nooit leerkracht. Ik heb het enkel van op afstand gadegeslagen. Maar stond er wel heel dicht bij. Ondanks dat ik vond dat ik toch een behoorlijk loon had heb ik het na een jaar in het onderwijs voor bekeken gehouden. Het stoorde me toch wel, de aparte mentaliteit die er heerste, ik was niet in staat hier in mee te draaien zonder me te ergeren. Maar misschien was dat eigen aan de school. Aan al de leerkrachten die gemiddeld 50 uren per week zich inzetten : jullie verdienen een dikke pluim. Aan alle directeurs van die scholen : ga eens een keer spreken met mensen uit de privé, hoe zij verschillende zaken aanpakken. Jullie doen dat met jullie leerlingen : ze integreren in het bedrijfsleven. Maar doe dat ook eens met jullie zelf. Beiden kunnen heel wat leren van elkaar. En mogelijk kan dan elke leerkracht van uw school straks met een uurtje minder per week hetzelfde werk bieden. En last bur not least : gaat het er in de privé straks misschien een beetje minder hard en snel aan toe (want dat is de reden waarom ik uiteindelijk de overstap heb gemaakt naar een vzw, het verlies in loon neem ik er dan graag bij.)

Reageren
J

John

11 februari 2017

Het beroep van leraar wordt alsmaar onaantrekkelijker. Leerkrachten zullen langzaam uitsterven. Iedereen tevreden? Pas dan zal men de bedreigde diersoort waarderen, als het te laat is. Een samenleving zonder leerkrachten is gedoemd om ten onder te gaan. Het enige wat een leerkracht vraagt is respect voor zijn engagement en dat hij de nodige ondersteuning krijgt om zijn beroep uit te kunnen oefenen. Laten we daarvoor gaan.

Reageren
D

De Grave Marianne

11 februari 2017

Ik stond 15 jaar voor de klas. Als je begeesterd bent, is het moeilijk een rem te zetten op je inzet. Je blijft maar gaan, want je doet het voor de jongeren, onze toekomst. Ik ben na een burn-out gestopt in het onderwijs. Ik werk nu van 8u tot 17u. Elke avond en elk weekend vakantie! Een luxe die leraren zich niet kunnen veroorloven. Het lesgeven op zich en de omgang met de jongeren mis ik wel, maar het vele werk dat er daarnaast nog bij komt kijken, daar pas ik voor. Proficiat aan diegenen die het wel volhouden.

Reageren
L

Leerkracht in het H.O.

11 februari 2017

Ik ben vorig jaar als leerkracht op pensioen gegaan in het hoger onderwijs na 40 jaar voltijdse dienst. De prestatieregeling wordt er niet meer uitgedrukt in uren (20, 21 of 22 uren) maar in een opdrachtspercentage (bv. 50, 80 of 100 %). Aan mijn full-time opdracht werden de laatste jaren steeds meer andere taken buiten het lesgeven toegevoegd zodat de werkdruk steeds hoger werd. Ik werd een dure vogel (hogere looncienniteit) aangezien het hoger onderwijs gefinancierd wordt met een vaste enveloppe. Met het uitgespaarde geld kan men 1,5 jonge leerkrachten tewerkstellen, maar ik werd gewoonweg niet vervangen zodat andere leerkrachten mijn taken maar moeten bijnemen. De top- en het middenkader van de organisatie wordt steeds groter terwijl de leerkrachten op de werkvloer de besparingen in het hoger onderwijs sterk voelen.
Wie aangeworven wordt, krijgt na 2 jaar een contract van onbepaalde duur. Het benoemingspecentage is beperkt tot 72 % , de directie bepaalt zelf of je in aanmerking komt, ze kunnen je laten wachten (tot je 55ste) voor een vaste benoeming.
Ik geef nu als bijverdienste met hart en ziel opnieuw tot het einde van het schooljaar 5 uren les (2 halve dagen) in het secundair onderwijs wegens tekort aan leerkrachten. En de klasseraden neem ik er graag bij, dat is voor mij best haalbaar.

Reageren
M

Myriam Meerhaeghe

11 februari 2017

Wat doet dit artikel deugd ! Ik ben dus niet alleen met mijn frustraties ! Ik sta al 23 jaar in het onderwijs, ik ben dus 45 jaar. Intussen gaf ik al les in alle leerjaren en graden van het middelbaar onderwijs. Omdat ik 2 keer verhuisd ben en daardoor van school moest veranderen, ben ik dus 3 keer vanaf nul gestart op een school. Dat betekent dat je alles weer moet voorbereiden, de manier van werken moet leren kennen en dat de leerlingen/collega's/directie jou moeten leren kennen. Dat vraagt tijd en energie. Ik denk dat er nog geen enkel schooljaar is gepasseerd zonder een nieuw vak, leerplan of handboek. Als een les niet zo goed was, dan herwerk ik die het volgende schooljaar. Ik kan een loods vullen met alle cursussen, taken en toetsen die ik al in elkaar stak. Telkens probeerde ik een ludieke en creatieve manier te vinden om mijn lessen over te brengen. Die lessen duren dan wat te lang waardoor ik niet snel genoeg opschiet in het leerplan.
Met de digitalisering is er alleen meer werk bijgekomen. Alles moet op papier nu. Ik zit soms 2 u aan de pc te plannen voor ik een lesinhoud heb kunnen voorbereiden.
Na een zware burnout 7 jaar geleden, heb ik moeten leren om pauzes in te lassen, te stoppen op een bepaald moment en even uit te rusten... Niet meer elke dag tot 23u verderwerken als de kinderen in bed lagen...niet meer elk weekend en elke vakantie voor school werken. Het weekend was vanaf die burnout voor mijn huishouden, kinderen en partner. Ook al knaagde dat schuldgevoel, toch probeerde ik er voor hen te zijn.
Als alleenstaande mama van 2 pubers, waarvan één met ASS, heb ik mijn handen vol.
Naast school heb ik eigenlijk niet veel hobby's in de week. Die zijn nu voor de vakantie. Dan haal ik mijn schade in. Ik spreek nog eens af met vriendinnen en familie, ik schilder nog eens en lees wat meer. We gaan eens een weekend weg en fietsen dan veel... Dit schooljaar startte ik een jaar te laat met een nieuw leerplan en handboek. Privé ging even voor. Ik voel meer en meer dat ik minder energie heb na elke verandering.... Ik kreeg ook een nieuw vak bij in 3 en 4 TSO.
Wat nog nooit gebeurd was, is nu gebeurd : ik kreeg onverwacht inspectie. Ik hoorde het een week op voorhand. Net nu ik goed besefte dat ik niet in orde was.
Toevallig was er één inspecteur voor mij alleen. Ze heeft me met de grond gelijk gemaakt. Mijn leerplan is niet af geraakt. Nog nooit is me dat gelukt. Ik kan geen 3 lessen op 50 minuten geven omdat die klas weer wegviel voor een sportdag, verlofdag, medisch onderzoek.... Onterecht zei ze dat ik veel ziek was geweest het voorbije jaar. Ik was elke dag op school, behalve die 2 dagen dat ik een bijscholing had. Ik kreeg opmerkingen over de spellingsfouten die leerlingen maakten in hun agenda bij mijn vak. Nochtans noteer ik die altijd op bord. Ook moesten hun mappen veel meer gecontroleerd worden op spelling. Ik heb 200 leerlingen. Ik heb 18 puntenlijsten in orde te maken per rapport. Het aantal evaluaties ligt vast. Liefst wordt elk cijfer ook door wat commentaar versierd... Na haar tirade ben ik beginnen huilen en kon ik niet meer stoppen. Dit was gewoon de druppel...
Die dag kon ik geen les meer geven. de dag erop kwam ik op school en crashte direct. Weken ben ik gaan werken met koorts, een zware hoest en hoofdpijn. Ik wilde niet opgeven, zeker niet voor die inspectie. De dokter heeft me nu tot aan de krokusvakantie thuis geschreven. Blijkbaar hebben er velen een onvoldoende gekregen om dezelfde redenen. Wij zijn allemaal gekraakt. Vooral de leerkrachten met een hart voor de leerlingen werden geïnspecteerd. Ik probeer terug op mijn positieven te komen, maar vraag me intussen af hoelang ik dit tempo nog zal aankunnen ... Ik ben een leerkracht met passie voor haar vak en voor de leerlingen. Die passie slinkt wel met de jaren, wat heel jammer is. Na een vakantie zie ik het weer zitten, maar de energie glipt snel weg. Ik heb enorm veel in mijn scholen geïnvesteerd, maar heb het gevoel uitgezogen te zijn. Ik moet nog 20 jaar gaan en tel af naar rust.
Is dat het doel van de inspectie ? Gedreven leerkrachten uitblussen omdat ze hun leerplan niet af krijgen ? Ze hameren op administratie, maar zien niet de mens voor de klas. In mijn geval de mens die oog heeft voor de interesses van de leerlingen...iemand die voelt dat er iemand nood heeft aan een babbel...Iemand die haar lestijd besteedt aan klasgesprekken omdat de sfeer niet goed zit... Zo iemand krijgt een nekslag en zoekt naar een job waar ze zich niets meer van anderen moet aantrekken...ontgoocheld en verbitterd... ???

Neen...neen....Zo ben ik niet, dus het komt wel weer goed met me...hoop ik....

Reageren
A

Alphonse

13 februari 2017

Beste Myriam
Veel respect voor je verhaal. Ben nu op pensioen maar vele zaken zijn herkenbaar.
Mijn enige conclusie is: directies, inspecties, pedagogische adviseurs, ouders hebben geen behoefte aan leerkrachten met passie!
Daar hebben ze een gruwel aan, want niet controleerbaar, meetbaar, telbaar.
Het moet die mensen een nachtmerrie zijn, dat ze bij jou niet kunnen tellen...
Laat dus die passie en ga werken als een boekhouder. Of een zombie, nog beter.
Als de papieren in orde zijn, is alles in orde.

Reageren
J

Jo

11 februari 2017

Sinds ik mama ben, werk ik enkel tijdens de schooluren. Op zaterdagavond of zondagavond maakt ik mijn (online) agenda samen met mijn parallelcollega. Als ik toch eens iets voor school doe, is het als mijn zoontje slaapt. Ik zorg ervoor dat alles gelamineerd is en ik knip op de trein richting werk/huis. Al de rest doe ik tijdens de pauzes (middag en turnuur). Ik doe en maak veel met mijn kleuters zelf.
Toen ik pas begon te werken, werkte ik elke avond en elk weekend voor school tot ik ging slapen. Elke keer een andere interim, elke keer een andere school, elke keer een andere leeftijd. Nu maakt het mij niet meer uit. Lukt het niet tijdens mijn schooluren, dan is dat spijtig.

Reageren
E

Eva

30 juni 2017

In feite doet het lezen van deze reacties van leerkrachten mij deugd.
Ik ben leerkracht niet-confessionele zedenleer in het basisonderwijs.
Als ik vertel dat ik 's avonds vaak tot 22u30 - 23u werk voor school, dan kreeg ik fronsende wenkbrauwen
van collega leerkrachten levensbeschouwing.
Maar nu ik mama ben van twee, staat mijn werkritme onder druk. Ik kan dit gewoon niet meer volhouden mentaal, fysiek.
Voel me ook schuldig omdat ik er niet in slaag om gemaakte lessen het jaar nadien opnieuw te gebruiken.
Zijn er nog leerkrachten die met dit probleem kamp(ten)? En hoe pakken jullie het nu aan?
Soms durf ik wel eens te loeren naar vacatures in de privé...en met zo geef ik al 6 jaar les, in de halfslachtige overtuiging dat deze job iets voor mij is..

Reageren
R

Reda

11 februari 2017

Ik ben zelf geen leerkracht( gelukkig maar?!). Aan de reacties te lezen is het toch niet zo'n droomjob als het lijkt.
Bij deze mijn excuses, ik dacht zoals velen dat jullie aanstellers waren. Ik heb zelf intussen kinderen dus..ik reken op jullie!! ;o

Dank

Reageren
R

Ria

12 februari 2017

aan allen
Het gras lijkt inderdaad groener aan de andere kant.
we hebben de keuze gemaakt en "werken " moet je in elke job.
Ik kies inderdaad bewust om maar 80% te werken , en sommigen doen dat niet omdat ze vinden dat je dat verschil niet voelt. Ik zou het niet weten. Ik voel me er goed bij en wat de anderen denken laat me koud.
Iedereen moet in zijn eigen spiegel kijken. De werkdruk wordt inderdaad groter maar dat merk ik ook in andere sectoren.
Ik heb me dit jaar voorgenomen om vooral het positieve te bekijken ,in ieder geval ervoor te zorgen dat de balans van het positieve zwaarder is dan deze van het negatieve.We zijn nu al half februari en ik moet zeggen dat het "heilzaam" werkt. En dat ik eindelijk een "goed voornemen " gevonden heb dat niet gesneuveld is na 1 maand.
Ria

Reageren
v

veerle

12 februari 2017

In het artikel vind ik het aandeel lesvoorbereiding erg onderschat. Lessen voorbereiden zou het grootste deel van het niet -contactwerk moeten uitmaken. Hoe beter de lessen voorbereid worden, hoe beter het onderwijs. Veel mensen die niet weten wat onderwijzen inhoudt, onderschatten de workload enorm, maar het gebrek aan respect voor het werk van een leerkracht komt ook vanuit het beleid. Men heeft tot nu toe altijd geweigerd om alle aspecten van het werk van leerkrachten correct en per vak te 'wegen' en zo te valoriseren. Men houdt het liever bij een vage 'hoort bij de opdracht'.

Reageren
S

Sabine

12 februari 2017

Pffff ik word er niet goed van om altijd onze job te moeten verdedigen tegenover anderen. Ik sta zelf in het 5de lj lager onderwijs in een school in Genk. Ik doe mijn job doodgraag, dus ik klaag niet. Ik werk ook graag die 50 uren per week of meer. Als anderen onze job ook zo geweldig vinden: waarom hebben ze er dan niet voor gekozen, vraag ik mij altijd af....

Reageren
J

JOHANNA

12 februari 2017

Ik vindt het goed dat het eens een beetje duidelijk wordt wat een leerkracht doet, wat ik enkel iedere keer opmerk dat het altijd over leerkrachten gaat met een uurrooster van +/_ 22 u, ikzelf ben een parktijk leerkracht en ik geef 29 u + extra vakgroepvergaderingen, toezichten en andere schoolse activiteiten, bijna dagelijks voorbereiding omdat mode nu eenmaal veranderd aanpassen van lesvoorbereidingen en zo ga maar door.
50 u vind ik doenbaar (ik zit daar ruim boven), maar moet ook eerlijk toegeven dat je dit met plezier/liefde doet als je kiest voor het onderwijs. Ikzelf kom uit de privé en sta nu een 15 jaar in het onderwijs en natuurlijk zijn er ook collegae die de 50 nog niet eens halen omdat ze de vide missen en teren op oudere collegae die het wel voor hun zal maken.
En ik weet ook dat er andere beroepen zijn die waarschijnlijk nog meer uren maken dan wij met eventueel een betere verloning of zelfs niet, maar dat zou niet de discussie moeten zijn.
Lesgeven is een 'virus' waar je mee geboren wordt en waar we over kunnen klagen of zagen maar wees blij dat er nog mensen zijn die dit met passie doen.

Reageren
N

Nancy

14 februari 2017

En het zal altijd een eeuwige discussie blijven.
Het belangrijkste is dat iedereen zich goed voelt bij het werk dat ze doen, met meer of minder verlof, met meer of minder werkuren.
Als je u werk met hart en ziel doet neem je die negatieve kantjes er heel graag bij en zeur je niet dat een ander het beter heeft.

Reageren
M

Marianne De Pelsmaeker

16 februari 2017

Zalig, de werktijd van de leerkracht die werd opgemeten met Klasse. Mijn recente eigen onderzoek leidde onverbiddelijk tot zes vijfden waar ik voor vier had geopteerd. Het ergste heette gedurende mijn genaamde carrière in het onderwijs de mening van de goegemeente: jullie hebben gewoon een schoon leven. Daarom legden meer dan twintig jaar geleden twee goeie vrienden hun uren naast elkaar, de ene was consciëntieus leraar economie, de andere had een full-time baan bij de spoorwegen. Een volledig jaar in acht genomen, kwamen ze tot een hogere prestatie voor de eerste. "The times, they are changing"?

In mijn beginne heette de school een nachtmerrie voor wie van start ging. Onzekerheid over je bestaan. Wanneer je werd aanvaard, kon je subiet aan de slag, voor de leeuwen gegooid, op het eigenste moment. De ouderen van dienst genoten van privileges, jaren later vonden er velen dat ze al genoeg hadden bijgedragen en deden niet meer mee in de lol. Vrienden vonden het vreemd dat je thuis "zat" en toch bedrijvig. Ben je incompetent of doe je het jezelf aan?

Decennia later erger ik me nog steeds. Ik werk steeds meer en ben het moe daarover geouwehoer te aanhoren of zelf te zeiken. Met collega's delen we wat mogelijk, en goed, ik wil bijblijven. En ben bij wijlen bijzonder boos op mezelf wanneer ik gedurende een uur een bestand over nascholingen bijwerk, of irriteer me te pletter aan het afvinken van leerplandoelstellingen en einddoelen - een dubbel gegeven, wie schaft dit af? - per les-onderdeel. Ik straf mezelf als ik een les actualiseer - het brengt bijkomende administratie met zich mee - of aan permanente evaluatie doe - verbeterwerk maal twee of meer.

Ik zwoeg erop los en kom tot dezelfde conclusie als de vier mensen aan het woord, oei, herhaling. Zo leren zij, en wij. Ik heb het bij de hogere machten gemeld: met oneindig veel plezier had ik een actuele cursus opgesteld, maar de tijd ontbreekt, die wordt gevuld met voorbereiding van lessen, en de broodnodige aanpassing ervan, verbeterwerk, leerlingenbegeleiding, administratie, etc.

Dan komt de vraag: what the hell staat etc. voor? In mijn geval een plage-uur met onvoorziene gevolgen: een bijkomende klassen-groep, twee examens en twee jaarplannen bovenop de planlast, zegge goed voor twee weken onwijze bezigheden. Daarnaast: studie, toezichten, inhaal-les, bijwerk-les, supplementaire communicatie, informele contacten, stage-begeleiding, professionalisering, bijscholing, uitstappen en het organiseren ervan, om er maar enkele te noemen. En ook de verplaatsing. Voor wie pint bij het binnenkomen, gaat de werkdag van start. Bij ons wordt enkel de effectieve aanwezigheid gemeten, terwijl er velen pendelen tussen verschillende werkplaatsen.

Trouwens, een toiletbezoek, een appel eten of koffie drinken behoren ook tot efficiënt functioneren. Of gewoon tijd verbeuzelen, en opnieuw moeten beginnen; zijn al die andere werknemers dan steeds efficiënt? Of toestanden opvangen omdat een collega ziek is, doen ze voor mij ook. Of ontploffen omdat telenet onaangekondigd internet plat legt? Moet er nog zand zijn?

Tussendoor een voorstel: laten we met zijn allen uren bijhouden, ook in de "vakantie" en die doorsturen naar de minister. Waarom? Ik heb er geen probleem mee dat iedereen in het onderwijs even veel presteert. Ze mag wel eerst vernemen hoe veel er reeds wordt geploegd, niet? In tussentijd verneem ik van mijn vakbond dat ze zo'n studie zou organiseren. Fijn, maar eerst aankondigen dat er meer dient gewerkt. Beetje ongenuanceerd, dacht ik zo. Zoals in de discussie opgemerkt: profitariaat zal altijd bestaan. Voor de serieuzen onder ons is het werktijd met klasse[n].

Tot slot wil ik pleiten voor niet vermelde tijd: een losse babbel, kwaliteit met collega's. Tijd om te staken, nu organiseren onze syndicaten die tijdens de herhalingsweken, en dat doen we onze lieverds niet aan. Op naar quality-time in het onderwijs voor een betoging. Quod erat demonstrandum.

Reageren
j

jan pieter cornelis

19 februari 2017

Open brief aan de minister van Onderwijs
Geachte mevrouw Crevits

Op 15 februari, de dag na Valentijn, willen wij getuigen over de liefde die we voelen voor al onze leerlingen met wie we, dag in dag uit, op pad gaan om hen te begeleiden naar hun plaats in deze zeer snel veranderende maatschappij. Een maatschappij die behoorlijk wat vraagt van jongeren, van hun ouders en van hen die hen op deze tocht proberen naar beste vermogen te begeleiden: hun leerkrachten.

Daarom durven wij aan u onze bezorgdheid uiten in verband met de in uw nota voorgestelde loopbaanmaatregelen. Wij kunnen niet anders dan deze onder onze kritische loep nemen, want we veronderstellen dat u dat van goede burgers, waartoe wij onszelf, leerkrachten, mogen rekenen, verwacht. Zoals ook wij verwachten en verlangen van onze leerlingen dat ze na langdurige training op school, op hun leerbedrijven, in stages en andere buitenschoolse leervormen met een kritische blik in de maatschappij kunnen staan en opkomen voor zichzelf en hun naasten.

Eén van de maatregelen die u voorstelt is dat een voltijdse lesopdracht uit 22 contacturen bestaat voor alle leraars AV, TV en KV in alle graden.

U beweert dat dit niet zal leiden tot banenverlies, maar in de pers heeft een schooldirecteur van onze scholengemeenschap reeds bekend gemaakt dat in zijn school een 17-tal banen zullen sneuvelen. Voor onze school betekent dit wellicht dat vijf jonge leerkrachten volgend schooljaar niet opnieuw aan de slag kunnen. We spreken hier enkel over 2 van de vele scholen die onze Scholengemeenschap in Sint-Niklaas rijk is. We durven niet denken aan hoeveel jonge leerkrachten volgend jaar tot de conclusie moeten komen dat er wel heel veel werk is, maar dat het herverdeeld wordt onder hen die eigenlijk al méér dan werk genoeg hebben.

Deze maatregel komt bovenop het feit dat er op dit moment een jonge leerkrachten-uitstroom van ongeveer 20% is.

Conclusie: uw bewering klopt niet.

U beweert ook dat het verhogen van het aantal contacturen niet mag leiden tot een feitelijke taakverzwaring. In realiteit betekent één à twee uur meer lesgeven echter meer voorbereidingen, meer verbeterwerk, meer klassenraden, begeleiding van meer leerlingen en meer oudercontacten. Voor de grootste groep leerkrachten, vooral die tussen 24 en 55 jaar, betekent dit effectief een taakverzwaring.

Conclusie: uw bewering klopt niet.

Een andere maatregel die u voorstelt in het kader van werkbaar werk is dat wie ouder is dan 55, één lesuur en wie ouder is dan 60, twee lesuren vermindering van de lesopdracht krijgt. Voor een aantal leerkrachten komt dit in realiteit neer op hetzelfde of één lesuur per week meer. Meten is weten, dus we maakten enkele zeer eenvoudige rekensommen en stelden vast dat u één uur extra geeft aan de 55-plusser die lesgeeft in de derde graad (20 +2= 22-1= 21) en dat de 55-plusser in de tweede graad ter plaatse blijft trappelen (21 + 1 = 22 - 1 = 21). Ook voor de master van 60 jaar en ouder verandert er wezenlijk niets. U geeft immers met de ene hand en neemt met de andere.

Wij zien hier dus geen echte werklastdaling.

Voor praktijkleerkrachten met 29 lesuren voorziet u - wellicht zeer goed bedoeld - een vermindering met twee lesuren. De meesten van hen hebben echter een gecombineerde opdracht van theorie-uren en praktijkuren. Meer uren theorie en minder uren praktijk: dit is niets minder dan een vestzak-broekzak beweging, gepresenteerd in een mooie verpakking. Slechts voor enkelen zal dit helaas een minieme vermindering van de lesopdracht betekenen.

Conclusie: deze maatregel heeft geen effect. U denkt ons blij te kunnen maken met een dooie mus. Helaas voor u kunnen de meesten onder ons behoorlijk rekenen.

U spreekt van werkbaar werk voor alle leerkrachten, dus ook voor de leerkrachten in het Beroepsonderwijs. Naar aanleiding van het M-decreet worden zij steeds vaker geconfronteerd met een nog moeilijker te begeleiden doelgroep. De leerlingen uit deze doelgroep hebben nood aan een specifieke begeleiding die we hen, in tegenstelling tot het Buitengewoon Onderwijs, niet altijd kunnen bieden omdat de school hiervoor geen extra middelen krijgt.

Waarom wordt het systeem zoals in het Buitengewoon Onderwijs niet doorgetrokken naar het Beroepsonderwijs? In het Buitengewoon worden de klassenraden meegerekend in de contacturen. Bovendien hebben praktijkleerkrachten in het BuSo 24 lesuren waardoor voor hen meer tijd overblijft om deze leerlingen goed te begeleiden. Voor onze collega’s in het Beroepsonderwijs neemt de werkdruk nu dus alleen maar toe. Werkbaar werk is in deze een illusie en dus heel ver zoek.

Conclusie: uw bewering klopt niet.

Het uitgangspunt van het loopbaanplan is dat de totale opdracht van de leraar moet worden afgebakend en dat de planlast moet verminderen. Dus stelt u voor dat elke leerkracht met een voltijdse opdracht 4 uur kan belast worden met Instellingsgebonden Opdrachten. Wat deze opdrachten precies zijn, moet echter lokaal onderhandeld worden. Naast lesgeven nemen leerkrachten al heel veel taken op zich die het les-en klasgebeuren overschrijden, zoals u zelf in de nota aangeeft. Het is voor ons zeer onduidelijk welke van deze taken als IGO gevalideerd zullen worden en welke taken we toch nog bovenop het verhoogde aantal uren op ons zullen nemen. De invulling van deze uren zal bovendien niet voor alle scholen hetzelfde zijn aangezien we dit lokaal moeten onderhandelen. Zal de planlast hierdoor verminderen? Dat moet nog blijken, maar wij geloven eerder in het tegenovergestelde. Laten we wel wezen en vooral niet naïef: de kans dat de IGO- uren een zware impact zullen hebben op de werkdruk is groot. Uw bedoeling mag dan misschien wel nobel zijn, het effect zal teleurstellen.

Conclusie: zelfs het uitgangspunt schiet zijn doel voorbij.

Is er dus sprake van positieve aanpassingen aan de loopbaan van leerkrachten? Nee, wij denken dat dit voorstel in realiteit geen voordelen inhoudt voor leerkrachten en enkel bedoeld is als besparing. U houdt ons echt wel voor de gek! En dit bovenop al de andere maatregelen die het beroep van leerkracht gedurende de laatste jaren,

hervorming na hervorming, minder en minder aantrekkelijk hebben gemaakt: de verhoging van de pensioenleeftijd, de afbouw van de verlofstelsels, het wegvallen van de diplomabonificatie, de eindeloopbaanregeling, de nieuwe berekening van de pensioenen, het niet-vervangen van leerkrachten die ziek worden 14 dagen voor een vakantie en het wegblijven van concrete maatregelen om de job van leerkracht aantrekkelijker te maken. Bovendien belooft u compensaties voor de leraren die meer uren moeten lesgeven in afwachting van een studie die u nog moet laten uitvoeren. Dit is de wereld op zijn kop.

Conclusie: deze maatregelen voldoen niet. U krijgt van ons een slecht rapport met een zware onvoldoende voor het loopbaanplan.

Met vriendelijke groeten

Leerkrachten van het Technisch Berkenboom-Instituut Sint -Niklaas

Sven Abeloos

Margot Claeys

Kathleen Cockelbergh

Jan-Pieter Cornelis

Marijke De Belie

Ann Declerck

Mieke De Haeck

Hilde De Smet

Hanne De Witte

Stefaan Gouwy

Agnes Heylen

Elyne Jadot

Mieke Lybeert

Claudine Mangnus

Tineke Noens

Liesbeth Stas

Anne-Sophie Zwartjes

Reageren
v

veronica

27 februari 2017

Ik werk al 34 jaar in het onderwijs en ik wil een voorstel doen waar ik al jaren aan denk: laat ons gewoon, zoals alle andere werknemers, onze uren op school doen. Ik bedoel dan ook werkelijk alles: lesgeven, voorbereidingen maken, verbeteringen, overlegmomenten met collega's, werkgroepen, oudercontacten, personeelsvergaderingen, ... Dit heeft 2 voordelen: wij als leerkrachten hebben na een dag goed werken het gevoel dat we de werkdag kunnen afsluiten zonder schuldgevoelens en het zou de discussie of er in het onderwijs al of niet harder of meer moet gewerkt worden dan elders misschien kunnen milderen
Na zoveel jaren in het onderwijs heb ik veel veranderingen meegemaakt. Wat mij op dit moment het meest stoort zijn de vele papieren die we moeten maken ter verantwoording. In het onderwijs ga je omdat je voor de leerlingen iets wil betekenen. Een groot deel van de papierwinkel brengt de leerlingen weinig of niets bij. Papier is ook verduldig...
In mijn beginjaren kwam er op geregelde tijden, ongeveer 1 keer per jaar, onverwacht een inspecteur binnenwandelen. Die gaf je vaak goede feedback en je kreeg af en toe ook nog eens een pluim. Ik heb de indruk dat er nu meer de klemtoon gelegd wordt op wat niet goed is en dat geeft veel meer druk. Nu wordt de nadruk ook gelegd op de school. Leerkrachten die zeer betrokken zijn, hebben het gevoel het nog beter te moeten doen. Anderen voelen zich in die verslagen niet zozeer aangesproken.

Reageren
M

Mario Favere

14 januari 2018

Op school 'alles' doen is niet mogelijk voor iedereen...

Reageren
e

elise

15 mei 2017

goeiedag, ik moet een spreekbeurt geven over droomberoep en dat is kleuter juf maar een vraagje hoeveel uur werkt een juf op een dag

Reageren
N

Noa Gerits

5 mei 2021

hallo,
ik ben Noa Gerits en ik ben een leerkracht voor kleuters (kleuterjuf) wij werken gemiddeld 10 uur per dag,
8 uur lesgeven en 1 uur voorbereiding en 1 uur afweren

Reageren

Laat een reactie achter