Valerie: “In de les Nederlands bespreken we beeldspraak en stijlfiguren. Ik vraag: ‘Wie geeft me een goed voorbeeld van een vergelijking?’ Een jongen steekt zijn hand op. ‘Jij bent als een broer voor mij.’ Een uitstekend voorbeeld. Maar al vlug vliegen de reacties door de klas: ‘Homo! Homo!’ En hop, in een oogwenk staat de hele klas op stelten. Als ik daarop inga, kom ik op het terrein van de les zedenleer. Belangrijk, maar zo krijg ik mijn les natuurlijk niet rond.”

Valerie: ”Op den duur ben ik dat kotsbeu. En ik ga op zoek naar een manier om mijn klas onder controle te houden, zonder dat ik de les hoef te onderbreken. Zo kom ik uit op de techniek met de post-its aan het bord. Hoe werkt het? Ik leg aan mijn leerlingen uit dat ik de klassfeer niet oké vind. En zeg hen hoe ze zich wel moeten gedragen. Ik hang 3 post-its aan het bord. Telkens als de les niet verloopt zoals afgesproken, haal ik zonder veel omhaal een post-it van het bord. Ik ga gewoon door met de les. Als de 3 post-its zijn verdwenen, krijgt de klas een collectieve taak.

Valerie: “Heel grappig om te zien hoe de klas zichzelf dan reguleert (lacht). ‘Steek je hand op’’, ‘Wees eens stil!’ roepen de leerlingen naar elkaar. Plotseling is het héél stil in de klas. Dat is niet per se wat ik wil, maar je toont er wel mee: zo kan het ook. De klassfeer wordt heel snel beter. Groepswerken lukken nu wel. Natuurlijk mogen ze praten en lachen in de les, zolang dat binnen de grenzen van het lesonderwerp blijft. Ik heb de post-its niet meer nodig. En die collectieve taak? Die heb ik maar één keer moeten uitdelen!”