Vlaanderen
Klasse.be

Actueel

Hoe lossen we het lerarentekort op?

  • 7 maart 2022
  • 13 minuten lezen

Klasse fileert het probleem van het lerarentekort met enkele experten. Hapklare oplossingen zijn er niet. Maar out of the box zien ze wel heil in meer leraren in een ander soort onderwijs.

“Een verpleger voor de kleuterklas, een sinoloog voor de kangoeroeklas en enkele ouders die de overstap naar de klas en lerarenopleiding maken. We moeten wel creatief zijn, want onze school is voortdurend op zoek naar leraren.” Algemeen directeur Jan Leenaerts van de basisschool Sancta Maria Leuven ontwikkelde door de jaren extra antennes om leraren in spe te selecteren. “Ik voel met wie het gaat lukken. Maar echt kieskeurig kan ik niet zijn, ik probeer met iedereen die op een vacature reageert.”

“Starters zonder lerarendiploma brengen een frisse blik op onderwijs binnen, maar ze zijn natuurlijk nog geen leraren. Daarom geef ik ze in het begin een aangepast takenpakket, absoluut nog niet wat ik van een gekwalificeerde leraar verwacht. Ze krijgen veel coaching en starten met co-teaching om de basis van klasmanagement te leren. Dat vraagt veel van mijn team en weegt op onze school. Maar alles beter dan niemand voor de klas, toch?”


Hoe groot is het lerarentekort?

Sancta Maria Leuven is maar 1 van de vele scholen die kampen met een tekort aan leraren. Hoe groot is het probleem eigenlijk? Een duik in de cijfers. Tot voor kort hadden we jaarlijkse gemiddeld 6000 nieuwkomers nodig om het stijgende aantal leerlingen en de uitstroom van leraren op te vangen.

Tegen 2023-2024 zal dat aantal toenemen tot bijna 8000. Dit schooljaar vielen al grote gaten: vooral scholen in de provincies Antwerpen, Vlaams-Brabant en Oost-Vlaanderen krijgen hun team moeilijk compleet, zeker in de grootsteden. Goed nieuws voor alle sollicitanten? Zo simpel ligt het niet. Regio’s, onderwijsvormen en vakken kijken niet allemaal tegen hetzelfde tekort aan. Ondanks de grote vraag naar leraren vind je soms moeilijk een job.

Bijkomende complexiteit: niet alleen het onderwijs zoekt koortsachtig naar mensen. Door de algemene krapte op de arbeidsmarkt proberen veel sectoren – onder andere de zorg en horeca – hun jobs op te waarderen. In die war for talent gaat het hard. In 2016 waren er nog 10 kandidaten voor een vacature in het basisonderwijs. In 2021 nog maar 1,5. In het secundair is die daling zelfs nog iets sterker.


Infografiek: 6 à 8000 nieuwe leraren per jaar nodig tussen 2013 en 2028

Hilde Lesage van het Departement Onderwijs en Vorming ontwaart in de cijferberg 2 soorten lerarentekorten. “Er is een vervangingstekort en groeiend structureel lerarentekort. In september merken scholen vaak dat er minder werkzoekende leraren zijn, maar lukt het meestal nog wel om de plekjes te vullen. In de loop van het schooljaar vallen leraren uit en wordt het steeds lastiger om vervangers te vinden. Dat is zeker een signaal dat er te weinig zijn. We moeten dus op zoek naar meer leraren, maar tegelijk inzetten op maatregelen om een job in het onderwijs aantrekkelijker te maken.”

Professor Geert Kelchtermans, hoofd van het Centrum voor Onderwijsvernieuwing en de Ontwikkeling van Leraar en School (KU Leuven), windt zich op over dat structurele lerarentekort. “Het is een probleem dat er niet zou mogen zijn. De afgelopen 30 jaar schreeuwt iedereen om de zoveel tijd moord en brand over het lerarentekort. Maar als je het geboortecijfer goed monitort, kan je voorspellen of en wanneer we meer leraren nodig hebben. En als alle gediplomeerde leraren ook werken als leraar, is er niet zo’n groot probleem.”


Te weinig instroom, te veel uitstroom

Een van de redenen waarom er te weinig leraren zijn, is dat er te weinig 18-jarigen kiezen voor de lerarenopleiding. Ann Martin, directeur van de lerarenopleiding aan Odisee, vindt bevestiging in de cijfers: “Sinds 2010 gingen we van 23.000 studenten in de lerarenopleidingen aan de Vlaamse hogescholen naar 19.700. Maar zelfs al was het aantal studenten stabiel gebleven, zouden we nog een lerarentekort hebben.”

Opmerkelijk: de zorgopleidingen trokken na de eerste corona-golven extra studenten, maar de lerarenopleiding moest het in 2021 met 5,5 procent minder generatiestudenten doen dan in 2020. Positief nieuws: het aantal mannelijke studenten zakt niet en het aantal zij-instromers, dat via VDAB een lerarenopleiding volgt, steeg van 863 naar 1489.

Kan er nog 1 cijfer bij? Van de leraren in het secundair onderwijs die in 2015 jonger waren dan 30 jaar verdween ongeveer 20 procent tegen 2020 uit onderwijs. Geert Kelchtermans: “Maar in plaats van ons blind te staren op cijfers, moeten we beter begrijpen waarom iemand uit het onderwijs stapt of tijdens de lerarenopleiding stopt, waarom iemand leraar wil worden, waarom een ‘tweedekeuzer’ het heilige vuur vindt. Dat zal ons meer helpen dan cijfers.”


Imago van het lerarenberoep

Dus: te weinig mensen willen leraar worden én te veel stoppen ermee. Hoewel leraar hoog scoort in het lijstje van beroepen waarin we vertrouwen hebben, schort er iets aan het imago en de aantrekkelijkheid. Onderwijs zou een starre sector met veel burn-outs en weinig flexibiliteit zijn, denken mensen buiten het onderwijs.


infografiek: 42% van de ziektedagen wordt opgenomen voor psychosociale aandoeningen zoals burn-out, depressie en stress.

Geert Kelchtermans: “Er wordt te veel verwacht van de leraar. De bovengrens is bereikt. En de werkonzekerheid voor startende leraren is desastreus. Stresserende elementen zoals een moeilijke relatie met ouders kunnen een grote invloed hebben op het welbevinden van een – zelfs ervaren – leraar. Als die op zulke moeilijke momenten denkt dat hij zijn job kan kwijtraken, wordt het lerarentekort alleen maar groter. Daarom ben ik een groot verdediger van de vaste benoeming. Die afschaffen staat gelijk aan een georganiseerd lerarentekort.”


Geen simpele oplossingen

Hilde Lesage zet op een rijtje welke maatregelen al genomen zijn om het lerarentekort aan te pakken: “Het lerarenplatform is in het basisonderwijs verlengd tot 2024, loonsverhoging, aanvangsbegeleiding, leraren die sneller een tijdelijke aanstelling van doorlopende duur (TADD) krijgen en dus ook vastbenoemd kunnen worden, de lerarencampagne – langetermijnacties die mensen wil aantrekken en de job wil opwaarderen –, cao’s om de onderwijskwaliteit te versterken, zij-instromers krijgen tot 10 jaar anciënniteit bij een toenemend aantal knelpuntvakken.”

“Maar helaas zijn er geen snelle oplossingen die het lerarentekort nú oplossen. We moeten met alle onderwijsactoren – scholen, lerarenopleidingen, vakbonden, onderwijsverstrekkers, leraren, nascholers – samenwerken aan langetermijnoplossingen.”


infografiek: Tussen 2023 en 2028 jaarlijks nodig: 1200 leraren kleuteronderwijs, 2300 leraren lager, 3200 leraren secundair

Nieuwe leraren rekruteren?

1. Meer zij-instromers

Te weinig 18-jarigen kiezen voor de lerarenopleiding, maar maakt het stijgend aantal zij-instromers niets goed? Ann Martin: “Bij Odisee is al 1 op de 5 à 6 studenten in de lerarenopleiding een zij-instromer of niet-generatiestudent. Daar rekenen we ook de studenten bij die eerst een andere studie probeerden. Maar een tweede keuze vind ik ook een keuze en meestal zelfs een heel bewuste keuze voor het lerarenberoep.”

“De groep van zij-instromers biedt veel potentieel. Daarom investeren alle lerarenopleidingen in flexibele trajecten zoals afstandsleren of werkplektrajecten waarbij studenten werk, gezin en opleiding kunnen combineren. In de toekomst wil Odisee graag een opleiding met betaalde stage én jobgarantie in ieders regio aanbieden.”

2. Meer diversiteit in de lerarenkamer

In de Vlaamse lerarenkamers en op de schoolbanken van de lerarenopleidingen valt weinig diversiteit te bespeuren. Tussen 2013 en 2019 zien we een stijging van 4,9 naar 6,4 % van leraren met een buitenlandse herkomst. Hoe kunnen we meer studenten met migratieachtergrond aantrekken?

Ann Martin: “We verliezen te veel studenten tijdens de opleiding. Dat zijn vaak studenten met een migratie- of armoede-achtergrond, dyslexie of bijvoorbeeld een gezichts- of gehoorbeperking. Als we meer leraren én meer diversiteit in de lerarenkamer willen, moeten we ons extra inspannen voor deze risicostudenten. We geven ze meer coaching. Zo hebben we voor bso-studenten die kleuterleraar willen worden een 4-jarig traject met meer taal- en studieondersteuning, meer werkervaring en minder studiepunten. De slaagkansen stijgen gigantisch, maar het vraagt veel van de lerarenopleiders. En ook hun draagkracht kent grenzen.”

In grootsteden lopen initiatieven als Teach for Belgium, de Baobab (Brussel) en de Diverse Lerarenkamer (Antwerpen). Ze willen de diversiteit in schoolteams vergroten. Teach for Belgium slaagt er al enkele jaren in om leraren in spe met migratieachtergrond aan te trekken. De organisatie zoekt knelpuntleraren voor stadsscholen met veel SES-leerlingen. Vanaf volgend jaar trekt ze ook naar het basisonderwijs. 

Onze jongeren moeten opboksen tegen de verwachtingen van hun familie als ze plots voor leraar in plaats van ingenieur kiezen

Caroline de Cartier
directeur Teach For Belgium

Directeur Caroline de Cartier: “We gaan met Teach for Belgium echt op zoek naar die young professionals met migratieachtergrond via specifieke kanalen, organisaties en jobbeurzen waar grote bedrijven als Deloitte en Engie staan. Zij voelen zich extra aangesproken door het argument dat je als leraar een verschil maakt. Ze moeten wel opboksen tegen de verwachtingen van hun familie dat ze plots geen ingenieur, maar leraar wiskunde willen worden. Daar speelt het maatschappelijke imago van leraar ons parten.”

“Eigenlijk zoeken we niet specifiek leraren, maar mensen die zich duurzaam engageren rond ongelijkheid. In onze gesprekken focussen we niet op het lesgeven, maar op de afwisseling in de job, de uitdaging, de verantwoordelijkheid. Zij starten meteen in een school, omringd door vorming en begeleiding. Sinds 2016 vonden 104 kandidaten in Vlaanderen de weg naar de klas. Daarvan staat 85% vandaag nog altijd in onderwijs.”

De Baobab begeleidt in Brussel anderstalige zij-instromers via een vierjarige betaalde combi van werkplekleren en studeren naar een job in de kleuterklas. Het project De Diverse Lerarenkamer heeft 3 pijlers. Het ondersteunt leraren en studenten met een migratieachtergrond in de lerarenopleiding of op hun school, maar mikt ook op jongeren die nog in het secundair zitten. 

Projectleider Joël Ndombé van vzw Orbit coördineert het laatste luik: “We zoeken met leerlingen uit de derde graad secundair uit of een job in onderwijs iets voor hen is. Ze bereiden een les of uitstap voor en houden vragenuurtjes met leraren. Daarna geven ze les in een gastschool. Leraren en jongerenbegeleiders scouten hen: ‘Ik zie een leraar in jou.’ Dan schrikken ze soms. Want van weinig prestige en veel werk tot tieners zijn druk, er zijn 101 redenen waarom jongeren niet aan een job als leraar denken.” 

3. De stille reserve aanspreken

Nog zo’n nieuwe term: ‘de stille reserve’. Van mensen met een pedagogisch diploma die niet voor de klas staan tot leraren die deeltijds werken. Willen ze terug naar de job? Kunnen meer leraren fulltime werken? Of is deeltijds een copingstrategie om het in onderwijs vol te houden? Bovendien neemt ook in andere sectoren deeltijds werk toe.

De stille reserve aanboren, kan misschien bij jonge leraren die niet voltijds werken. Ze werken bijvoorbeeld 4/5de omdat de collega die ze vervangen dat deed. In het basisonderwijs werken leraren jonger dan 30 jaar gemiddeld 74%. In een theoretische oefening waarbij ze allemaal fulltime aan de slag gaan, heb je dan 2285 leraren extra in basisonderwijs. Maar niemand weet hoeveel van die leraren voltijds kunnen of willen werken.

Hilde Lesage
Hilde Lesage, Departement Onderwijs en Vorming: “Leraren kunnen ambassadeurs zijn door positief te vertellen over hun job en in hun eigen klas toekomstige leraren te spotten.”

GO! scholengroep Gent mikt met het INTRO-project op die stille reserve. In een samenwerking met VDAB begeleidt ze werkzoekenden met een pedagogisch diploma die ooit afhaakten als leraar omdat ze geen jobzekerheid of stabiliteit vonden. Met inhoudelijke sessies rond directe instructie, teamteaching en digitale didactiek, met trajectbegeleiding en individuele coaching worden die kandidaat-leraren 4 maanden lang klaargestoomd. 

De zoektocht naar een school gebeurt gericht: kwijnde de kandidaat ooit weg omdat lesgeven een eenzame job is, dan zoekt de scholengroep een school die inzet op co-teaching of teamgevoel. Stappen die leraren later over naar een andere scholengroep of ander net, dan is dat ook oké. Het motto is: elke leraar die opnieuw voor onderwijs kiest, betaalt zich in honderdvoud terug aan leerwinst bij leerlingen.

4. Meer duale leraren

In Vlaanderen duiken de eerste ‘duale leraren’ op. Dat zijn professionals die naast hun job ook leraar willen zijn. In het proefproject tekenden twee sectoren in: de chemie en farma, en elektrotechniek. Kandidaten stappen na enkele studiedagen aan een hogeschool meteen voor een paar lesuren per week naar de klas. Zijn die ‘slashies’ een snelle oplossing om wat lege plekjes op school in te vullen?

Hilde Lesage: “We moeten durven nadenken hoe we een andere lerarenloopbaan kunnen creëren. Niet alle leraren moeten per se op hun 18 jaar starten met de lerarenopleiding, hun hele leven in dezelfde school lesgeven en daarna met pensioen gaan. Met zo’n loopbaan is niks mis, maar het hoeft niet de enige soort leraar zijn.” 

“Zeker in praktijkvakken worden leraren die nog met een voet in het bedrijfsleven staan erg gewaardeerd. Of duale leraren mee het tekort zullen vullen? Eigenlijk wil het concept ‘duale leraar’ vooral de samenwerking tussen scholen en bedrijven tijdelijk sterker maken. Maar wie proeft van lesgeven, blijft misschien in onderwijs hangen.”

Het lerarentekort mag er niet voor zorgen dat de kwaliteit van onze leraren omlaag gaat

Ann Martin
directeur van de lerarenopleiding aan Odisee

De stoel voor de klas is dan wel even ingevuld, maar heeft zo iemand genoeg pedagogische onderbouw voor de finesses van het lerarenberoep? Ann Martin is duidelijk over het belang van een volwaardige lerarenopleiding: “De lat blijft voor iedereen dezelfde, ook voor duale leraren. Het lerarentekort mag er niet voor zorgen dat de kwaliteit van onze leraren omlaag gaat.”

Geert Kelchtermans: “Als ik door het lerarentekort moet kiezen tussen kwantiteit of kwaliteit – tussen snel snel meer leraren of op langere termijn meer en goede leraren – kies ik resoluut voor het laatste.”


En als we die nieuwe leraren niet vinden?

Alle bovenstaande wervings-ingrepen verleggen voorlopig kleine steentjes. Maar nieuwe leraren rekruteren, volstaat niet om het lerarentekort te op te lossen. Welke andere oplossingen kunnen helpen? En maken die op lange termijn écht het verschil?

1. De job van leraar anders verkopen

Een leraar staat al lang niet meer enkel voor de klas. Maar dat is wel het beeld dat potentiële studenten en ouders in gedachten hebben. Moeten we de job van leraar vandaag niet anders verkopen dan vroeger?

Ann Martin: “Dat doen we zeker. Op onze website lees je dat een leraar een spilfiguur is die kan netwerken, iemand die een leven lang leert, veerkrachtig en flexibel is met aandacht voor de relatie met leerlingen. En natuurlijk zetten we in onze lerarenopleiding ook in op die aspecten. Studenten werken samen in een leergroep, in co-teaching of vakoverschrijdend lesgeven. Ze leren conflicten oplossen en creatief omgaan met onverwachte dingen.”

Geert Kelchtermans
Geert Kelchtermans: “Het HR-beleid van een school is ook cruciaal. Hoe kunnen we de leraren die we hebben, gelukkig houden?”

Geert Kelchtermans vindt dat we daarom dringend ons taalgebruik moeten aanpassen. “Zeg niet ‘lesgeven’, maar ‘leraar zijn’. Het idee dat een leraar eeuwig lesgeeft en nooit promotie maakt, klopt niet. Een leraar heeft geen vlakke, maar een flexibele loopbaan met heel wat mogelijkheden voor horizontale promotie. Zo kan je van leerjaar veranderen of je specialiseren in bijvoorbeeld moedertaal of onderpresteren. Je kan in een team ook verschillende rollen of taken opnemen zoals mentor, coördinator, specialist, beleidsondersteuner.” 

“Daarnaast kunnen we leraar-leiders inschakelen. Die krijgen deeltijds en tijdelijk een opdracht die de klas overstijgt, bijvoorbeeld om collega’s te ondersteunen tijdens een vernieuwing. Ze blijven collega’s, maar krijgen en plus een duidelijk mandaat gebaseerd op hun interesse of opgebouwde expertise. En tot slot kan je variëren in de taakverdeling binnen een team: de collega met kleine kinderen en verbouwingen kan wat minder werken, terwijl een iets oudere leraar zin heeft in een extra uitdaging.”

2. Onderwijs anders organiseren

Hilde Lesage: “Als je anciënniteit vergoedt, lok je ongetwijfeld veel meer zij-instromers. Maar dan beland je juridisch op glad ijs: want dan behandel je oude en nieuwe zij-instromers op een andere manier. Bovendien zullen we door de schaarste op de arbeidsmarkt stilaan moeten leven met niet-ingevulde vacatures. Dus moeten we scholen anders organiseren.”

1 leraar voor 1 klas is misschien hoe langer hoe minder de oplossing. Ik denk ook aan co- en teamteaching, zelfsturend leren, ondersteunende technologie of hybride lesgeven: met digitale instructiefilmpjes en terugkoppeling in de klas. Nu wordt een schoolopdracht in lesuren gedefinieerd, maar we kunnen via jobcrafting evolueren naar een team waar bijvoorbeeld niet iedereen op elk moment evenveel lesuren opneemt.”

Geert Kelchtermans: “Het HR-beleid van een school is ook cruciaal. Hoe kunnen we de leraren die we hebben, gelukkig houden? Wat is het geheim van een goed team? Daar hebben we nog te weinig zicht op. Van aanvangsbegeleiding tot ervaren leraren gemotiveerd houden, de directeur speelt daar een belangrijke rol in. Hoe maak je een team sterker en laat je hen expertise delen? De interne organisatie van een school is cruciaal om leraren niet te laten opbranden.”

Hilde Lesage: “Met welke out of the box oplossingen, zoals oud-leerlingen contacteren die een andere job uitoefenen en ze gericht begeleiden, kan je het vervangingsprobleem voor volgend schooljaar vermijden? Hoe kan je een aantrekkelijk team zijn waar startende leraren graag komen én blijven werken? Hoe ver kan je differentiëren in functie, taal en loopbaan?”

“Als leraren en directies daarop antwoorden vinden, dringen ze het tekort in hun school terug. Daarnaast kunnen ze de ambassadeursrol opnemen. In de voetbalkantine of op familiefeesten positief over hun job vertellen. En in de klas dié leerlingen spotten die een een toekomst als leraar hebben. En hen bevestigen: ‘Jij hebt het in je. Gewoon doen!’”


Logo Lesgeven is alles geven

Met de campagne “Lesgeven is alles geven” en de bijhorende Open Scholendag wil Onderwijs Vlaanderen het imago van het lerarenberoep verbeteren, nieuwe mensen warm maken voor de job en alle huidige leraren waarderen.

Lesgeven is een bewonderenswaardige job. Het is elke dag het beste van jezelf geven om het beste te halen uit je leerlingen. Het is testen geven en getest worden. Het is kansen geven, een toekomst geven. Kortom, lesgeven is alles geven.

Sara Frederix en Bart De Wilde

Voeg dit artikel toe aan je bewaarde artikels

Log in om te bewaren


G

Gert

7 mei 2019

"En sinds het TARRA-onderzoek naar planlast wordt de werkdruk aangepakt met 7 actieplannen."
Ik hoor al 20 jaar niets anders dan dat de planlast moet verminderen, maar de praktijk wijst uit dat de planlast enkel stijgt.
Directies en inspecties liggen te vaak aan de basis. Het is hoog tijd dat er eenduidige, (beperkte) documenten komen waarvan men weet dat ze voldoen aan de eisen van de inspecteurs.
Een andere reden van het toenemende papierwerk is het M-decreet. Hoe langer hoe meer leerlingen moeten opgevolgd worden met een lijvig dossier. Want alles (aangepaste leertrajecten, vergaderingen, sticordimaatregelen,...) moet bewezen worden natuurlijk. Bovendien is er een hoop overleg met de externe mensen die die leerlingen komen begeleiden. Tijdens speeltijden, via mail en telefoon,...
Kort samengevat: 1 document verdwijnt, verschillende komen erbovenop.

Dit is helaas maar een van de bekommernissen. Teveel van m'n collega's lopen bv. erg gefrustreerd rond, onder andere door het gevoerde beleid binnen de scholengemeenschap. Maar ook daar is geen aandacht voor, al zeker niet door de inspectie. Of denkt men misschien dat leerkrachten gemakkelijk hun bekommernissen delen, wetende dat ze dan het risico lopen om met negatieve beoordelingen te worden 'beloond'?

Om het lerarentekort op te lossen, zal men dus echt wel verder moeten gaan dan het lanceren van een campagne met holle frasen die misschien heel wat idealistische mensen met een ontgoocheling zal opzadelen.

Eindigen doe ik graag met een positieve noot: goed dat er nog heel wat mensen met een positieve drive zijn, die de sfeer er proberen in te houden en die vol overgave les willen geven. Sorry... 'leraar willen zijn'.

Reageren
G

Geert Van Robays

8 mei 2019

Het probleem van een tekort aan leerkrachten is al langer bekend. Er wordt echter weinig naar de lerarenopleiding gewezen als er over oplossingen gepraat wordt. Nochtans zie ik in mijn directe omgeving heel wat studenten lerarenopleiding falen of er gewoonweg mee ophouden omdat de lerarenopleiding in pakweg 30 jaar nauwelijks evolueerde. Studenten lerarenopleiding moeten in een nauw keurslijf passen. Buitenbeentjes, die het graag anders proberen, worden er systematisch uitgerangeerd. Het gevolg is dat pas afgestudeerde leerkrachten vaak "grijze muizen" zijn, zonder eigen mening, die heel graag het boekje volgen. Laat dit nu niet zijn wat we als school best kunnen missen! Het grote probleem zit in stages. Daar komen de studenten vaak terecht bij mentoren, die willen dat de student lesgeeft, zoals hij/zij dat doet. Deze mentoren (die zelf uitstekende leerkrachten zijn) laten vooral één type leerkracht slagen, waardoor we als school steeds meer dezelfde profielen binnenkrijgen en dat is echt wel jammer. Verruim die lerarenopleiding! Laat ook studenten experimenteren in stages! Zorg ook dat creatievelingen hun diploma kunnen halen!

Reageren
K

Kenny Wojtowicz

13 mei 2019

Als er ter zake niet naar de opleiding wordt gekeken dan is dat terecht omdat de opleiding niet de oorzaak is van het lerarentekort, daarvoor is enkel de schandelijke werkonzekerheid voor tijdelijken verantwoordelijk. Uiteraard kan de opleiding altijd beter, maar ze is in de laatste 40 jaar duidelijk versterkt en in niveau (werklast) toegenomen. Echter: wanneer zal het voldoende zijn: 20, 30, 40, 50 uur stage? Sowieso wordt niemand een goede leerkracht in de opleiding, men voldoet na stage aan minimumeisen. Een punt is wel dat opleidingen hun studenten totaal niet voorbereiden op de spreekwoordelijke lijdensweg waarmee velen van hen ongeacht hun bekwaamheid de eerste jaren (tot ze stoppen?) geconfronteerd zullen worden. Dat is een schande: maar ja, dat het lastig is voor een hogeschool of universiteit om tegen studenten te zeggen: "Ga niet naar het onderwijs zonder financiële back up of een plan b, want de kans dat je het maakt is gering", dat begrijp ik ook. Desondanks zou men toekomstige leerkrachten toch beter moeten wapenen en een realistisch beeld geven over de gang van zaken, want die is zo bijzonder, die bestaat nergens, het is de ambtenarij, weet je wel.

Reageren
J

Jean Vande Gucht

9 mei 2019

Anciënniteit blijven behouden en wedde verhogen....want lkr.
spenderen heel wat geld uit eigen zak...dus maakt dit aftrekbaar
op de belastingbrief voor de lkr.
Ik moet er toch geen tekeningen bijvoegen ?

Reageren
K

Kenny Wojtowicz

13 mei 2019

De wedde is goed, in theorie: de werkonzekerheid met veel te veel korte en deeltijdse interims voor tijdelijken maakt het loon te laag. Maar op zich is het loon meer dan aanvaardbaar.

Reageren
J

Jan T'Sas

10 mei 2019

"Er is geen lerarentekort maar een interimarissentekort", mailt een van mijn oud-studente me. Al jaren zit zij vast in dat onzekere circuit, maar in tegenstelling tot collega's die al lang naar de privé zijn overgestapt, houdt ze vol. Hier knelt een fameus schoentje, leert mij een rondvraag bij oud-studenten en via sociale media. Geef pas afgestudeerde leraren échte werkzekerheid en ondersteuning. Geef ze een contract van drie jaar, waarbij ze voor pakweg 75% lesgeven en zich voor 25% verder professionaliseren via de nascholingscircuits en via terugkeersessies in de lerarenopleiding (voor mijn part summer schools of stages tijdens vakanties, zoals voor praktijkleraren) . Op die manier kunnen school en opleiding elkaar versterken in plaats van elkaar de zwarte piet toe te schuiven, zoals ik hierboven en elders lees. Dat kost geld, maar als de kwaliteit van onderwijs er echt op achteruitgaat, dan kan een overheid het zich niet permitteren jaarlijks startende leraren te blijven verliezen. Starters brengen nieuwe ideeën binnen, zeker als ze de kans krijgen die te realiseren. Nu worden ze gefnuikt door een verouderd en veel te eng systeem van aanwerving en professionalisering. Durf eens, onderwijsminister X of Y, in plaats van u te beperken tot cosmetica! Wordt in elk geval vervolgd ...

Reageren
K

Kenny Wojtowicz

13 mei 2019

Volledig juist: de enige oorzaak voor het vervangerstekort (!) is de schandelijke werkonzekerheid voor tijdelijken, maar vergeet niet: het zijn de wereldvreemde, asociale vakbonden die de zaak blokkeren en enkel het statuut van de benoemden verdedigen en uiteraard zo de zaak naar de vaantjes helpen. Wie kan daar iets aan veranderen? En meer geld investeren, dat kunnen we zoals overal wel vergeten.

Reageren
B

Bly Jean

15 mei 2019

De vakbonden verdedigen al hun leden, wie de meeste kritiek heeft in het genre dat u uitbrengt is meestal geen lid van de vakbond en weet dus niet wat er wel gebeurt. De benoeming werd versneld, helaas met niet veel maar toch enkele maanden. Alle vrije uren moeten tegenwoordig voor benoeming open gesteld worden ondanks verzet van de directies, dat maakt sneller een gedeeltelijke benoeming mogelijk waardoor de betrokkenen ook sneller FT kunnen benoemd geraken.

Reageren
L

Ludo

26 februari 2021

Niet helemaal akkoord. Op de één of andere manier is de idee nog niet doorgedrongen dat verworven dienstanciënniteit voor TADD, .... vaste benoeming zou moeten gelden in alle scholengroepen, niet enkel voor één welbepaalde scholengroep. De leerplannen zijn bij mijn weten geldig voor het hele net (gemeenschapsonderwijs en vrij onderwijs). Als men voldoende dagen heeft gepresteerd in het éne of andere net zouden deze dan ook moeten tellen voor het net waarin deze werden gepresteerd. Waarom de macht aan de scholengroep laten? Vriendjespolitiek? Het is niet omdat je niet gesyndiceerd bent dat je mening niet relevant kan zijn. Integendeel, misschien onafhankelijker dan de vakbond die geen strijdbond maar een consensusbond is geworden.

Reageren
J

Jeff

10 mei 2019

Ik kan het niet genoeg afraden om een carrière switch te maken en te kiezen voor het onderwijs. Ik heb het gedaan. Ik studeerde 3jaar in dag onderwijs en werd leerkracht lager onderwijs. Na ontelbare interims eindelijk tadd en jaren later zekerheid en vast benoemd. Vijf jaar geleden ongeneeslijk ziek en mijn job uitgeoefend tot ik erbij neerviel. Nu ziektedagen op en verplicht met pensioen. Ik blijf achter met een hongerloontje want kan niet genieten van de jaren die ik in de privé heb gewerkt. Denk 2 maal na en zeg niet dit overkomt mij nooit.

Reageren
M

Maud

10 mei 2019

Als gepensioneerde onderwijzeres ben ik het helemaal eens met wat Gert hierboven schrijft. Ik ben er op het einde van mijn carrière onderuit gegaan
omdat "niemand" de echte werkelijkheid voor ogen wil houden. Al die planlast en het feit dat men van "onderwijzen" zorg gemaakt heeft + de enorme bemoeienis van sommge ouders deed me crashen.
Nooit of nooit heb ik met "bevoegde mensen" hierover kunnen spreken. .Als lkr tel je niet; wees vooral positief!
Willen we meer lkrn behouden? Luister en luister naar wat ze te zeggen hebben; dit is niet zozeer een loonsverhoging maar wel een betere opvang van de lkr die het goed meent maar nergens terecht kan wanneer die ondervindt dat het systeem faalt.

Reageren
v

veerle

10 mei 2019

"Het HR-beleid van een school is ook cruciaal. Hoe kunnen we de leraren die we hebben, gelukkig houden? Wat is het geheim van een goed team? Daar hebben we nog te weinig zicht op. De directeur speelt daar een belangrijke rol in."
Enkele suggesties:
Directeurs zoeken die kunnen omgaan met verstandige, geïnformeerde, betrokken en gepassioneerde echte professionals.
Directeurs zoeken die grondig onderwijskundig inzicht hebben en een coachende en faciliterende rol aankunnen.
Managementboeken verbranden en geld voor managementopleidingen terugvorderen.
Onderwijs organiseren per niet al te grote school met één schoolleider, leerkrachten, onderhoudspersoneel en een stevig secretariaat.
Veel succes!

Reageren
M

Meandra

12 mei 2019

Helemaal mee eens!!

Reageren
P

Pieter

11 mei 2019

Helemaal akkoord met de reactie van Gert!

Reageren
K

Kenny Wojtowicz

13 mei 2019

De praktijk leert dat het lerarentekort voor het overgrootste deel een 'vervangerstekort' is en het logische gevolg van de intens respectloze manier waarop tijdelijke leerkrachten jaren aan een stuk behandeld worden. Terwijl benoemden op elk mogelijk moment en voor elke mogelijke periode ziek of moe worden (ze kunnen er toch nooit voor buitengegooid worden) en elk mogelijk privilege hebben, is de tijdelijke de lijfeigene van het onderwijs en wordt als vuilnis na weer een toekomstloze vervanging aan de deur gezet. Het gebrek aan respect is systemisch, maar colleg's benoemden (die hun mond amper opentrekken tegen je), directies (die totaal wereldvreemd zijn, enkel hun eigen kleine denkkadertje kennen en ook niet beseffen hoe intriest de situatie voor tijdelijken is), secretariaatsmedewerkers die je afblaffen.., doen gewoon mee. Gelukkig niet alle, maar als je tussen de 5 en 10 jaar moet wachten op financieel aanvaardbaar stabiel werk (want de kern van de zaak is, dat het onderwijs voor velen niet rendabel is, zeker 7000-8000 mensen zijn slachtoffer van de schandelijke werkonzekerheid omdat ook demeeste opdrachten van korte duur en bovendien deeltijds zijn), dan denk ik dat men niet lang moet nadenken over de oorzaak van het nu nog zeer beperkte tekort. De benoeming is enkel iets goeds als men dat kan uitbreiden naar alle bekwame leerkrachten (waar we weten dat bekwaamheid in het onderwijs nu van secundair belang is, vooral puur geluk is fundamenteel), maar dat is een illusie: wie gaat dat betalen? In dat geval moet men de benoemingen bijstellen, d.w.z effectief evalueren en buitenzetten, want het onderwijs feaciliteert incompetentie en plantrekkerij terwijl genoeg enthousiaste leraren staan te wachten op een stabiele job.

Reageren
J

Jan T'Sas

18 mei 2019

Zie ook mijn reactie op dit artikel. Ik denk dat de tewerkstelling van leraren impliciet te veel wordt vergeleken met die in een bedrijf. Leraar worden is a) een roeping (veel minder leraren veranderen van beroep dan in andere sectoren, weten we uit onderzoek) en b) een bijzonder complexe job, die bijzonder veel energie, empathie en eelt op je ziel vraagt, en dan heb ik het nog niet over veelzijdigheid en flexibiliteit. Dan kun je het als beleidsmakers inderdaad niet maken daar lichtzinnig mee om te springen, zoals nu gebeurt.

Reageren
K

Kenny Wojtowicz

13 mei 2019

De planlast en de inhoud van het werk is niet oorzaak van het afnemend aantal nieuwe leerkrachten, nog niet bijna: enkel de schandelijke werkonzekerheid voor tijdelijken is hiervoor verantwoordelijk. Als je al het pure geluk hebt om je in je loopbaan te kunnen druk maken over de manier waarop het lesgeven en alles errond gebeurt, zit je al in een luxe positie, vanwege benoemd. Ik heb daar als tijdelijke geen energie voor. Ik heb het te druk met gepest te worden door het systeem, al jaren aan een stuk. De planlast is misschien te groot, maar het is zeker geen reden voor jonge mensen of anderen om niet in het onderwijs te stappen.

Reageren
v

vanessa

26 augustus 2019

Hallo. ik denk dat er vele redenen zijn waarom mensen het opgeven of er onderdoor gaan. Voor de één is het de planlast, voor de ander de ouders, voor nog anderen te weinig je creativiteit kwijt kunnen door te veel strak te volgen en opgelegde zaken, te grote klassen, het M-decreet , als je het vergelijkt met andere mensen met een bachelor diploma toch ook niet zo'n mooi loon ( om dan nog maar te zwijgen van wat je vaak uit eigen zak betaalt) , moeilijke opstart voor beginners, onzekerheid voor beginners, ....Ik ben zelf ontzetten graag leraar maar raad het mijn eigen kinderen niet aan....Wat kan er veranderen? Minder alles moeten bewijzen op papier, tijd om lessen voor te bereiden ipv dossiers ed in te vullen, kleinere klassen, hoger loon, hier en daar betere schoolgebouwen en materiaal, respect van ouders, ...In feite : er eens echt iets aan doen ipv steeds te palaveren over wat niet goed is.

Reageren
L

Linda Babeliowsky

16 mei 2019

In het basisonderwijs is er qua anciënniteit voor een zij-instromer wettelijk niets geregeld. Ik startte in 2002 als zorgcoördinator in het basisonderwijs, met een diploma van master in de orthopedagogiek en 13 jaar ervaring in de Bijzondere Jeugdzorg. Zeer nuttige ervaring volgens de directie die me toen werk aanbood. Ondanks diverse keren de vraag gesteld te hebben aan de minister van onderwijs heb ik enkel mijn anciënniteit die ik opbouwde in het onderwijs en heb ik 13 jaar anciënniteit kunnen laten vallen terwijl collega's die naar het hoger onderwijs gingen 10 jaar anciënniteit konden inbrengen. Een heel verschil in verloning! De moeite om hier eens goed over na te denken voor beleidsmakers! Als je het basisonderwijs aantrekkelijk wil maken en mensen de overstap wil laten maken vanuit de privé, moet er ook iets tegenover staan.

Reageren
Y

Yves Demaertelaere

19 mei 2019

Beste
Leuk artikel met boeiende gedachten, maar vooral blij dat onze andere kijk op onderwijs organiseren als voorbeeld wordt weergegeven: scholen slim organiseren, anders werken met goesting.

Reageren
B

Bruyland

23 mei 2019

Mijn dochter die dit jaar afstudeert, heeft ondertussen 35 sollicitatiebrieven verstuurd om te kunnen lesgeven in september. Gevolg: 1 antwoord dat ze niemand nodig hebben. In de media spreekt men steeds over dat fameuze lerarentekort in Oost-Vlaanderen. Weet niet goed meer wat ik kan doen om haar gemotiveerd te houden. Denk dat ze spoedig het onderwijs vaarwel zal zeggen want hier en daar eens een dagje lesgeven als interim biedt geen toekomst. Goede raad: blijf weg uit het onderwijs! en dan promoten ze de opleiding!!!!!!!!!!

Reageren
I

Ida

26 augustus 2019

De sector "onderwijs" heeft teveel rigide "regelgevingen" en zit vast op een eiland. Vele directies zijn niet te zien op LinkedIn waar ze nochtans veel privé-werknemers met onderwijsdiploma's zouden kunnen gaan "opvissen". Na een lange loopbaan in de privésector, ben ik "voor een habbekrats" (omdat mijn 30 jaar anciënniteit niet meetelt, alsof je niets leert in commerciële jobs en als docent in een privé-bedrijf) de voorbije 2 schooljaren in "snipperuren" en "interims" aan de slag geweest in enkele scholen.
Jonge leerkrachten die nog volop hun "privéprojecten" opbouwen, hebben nergens zekerheid, doordat voor de uren waar jonge enthousiastelingen met goesting willen instappen, voorrang MOET gegeven worden aan "benoemden", die vaak misnoegd zijn en ongemotiveerd, maar gewoon aan de slag blijven omdat ze "benoemd" zijn, omwille van "de zekerheid". Dit kan toch anders, mits doorbreken van rigide regels door "het systeem" van "benoemingen" te herwerken ?!

Reageren
L

Larissa

26 augustus 2019

Ik en enkele medeleerkrachten hebben nochtans in sancta Maria Leuven gesolliciteerd via brief en mail maar ofwel kregen we geen reactie ofwel kregen we te horen dat ze niemand zoeken... raar

Reageren
L

Ludo

26 februari 2021

Dat is schering en inslag. Ze bellen u wel één dag op voorhand omdat ze om god weet welke reden te lang op de superleraar wachtten die maar niet scheen op te komen dagen. Het vuile werk is dan voor de interim die dan nog wordt beoordeeld.

Reageren
T

Tine

26 augustus 2019

Vrienden uit Oostenrijk hoeven niet te solliciteren.
Elke afgestudeerde komt op een lijst en krijgt een school toegewezen dichtbij zijn/haar woonplaats.
Ik zeg zeker niet dat dit iets heilig is, want de ene school past al beter bij jou als leerkracht en omgekeerd, maar misschien kunnen we er wel van leren?
Ze moeten altijd luisteren als ik vertel dat ik elk jaar opnieuw ga solliciteren...

Reageren
L

Linda

26 augustus 2019

Als kleuterleidster met 35 jaar dienst ervaar ik dat werkdruk met de jaren groeit. Wij zijn geëvolueerd van een educatief onderwijs naar een meer zorgende sector (slaapklasje, gezonde tussendoortjes, afval sorteren, verkeersveiligheid promoten, ...) Ik versta deze evolutie omdat onze maatschappij ook veranderd is (meer zorg voor kinderen met specifieke noden, ouders minder tijd, grootouders die langer werken en geen opvang, ... ). Ik wil heel graag elke kleuter met zijn specifieke noden opvolgen en ook nog tijd maken om ze op hun niveau pedagogisch iets bij te leren, maar daarbij voel ik ook elk jaar dat ik meer en meer op de tippen van mijn tenen loop. Éen belangrijk ding zien ze hierbij echter over het hoofd, nl het aantal leerlingen blijft even hoog. Ik hoef geen hoger loon en zo denken veel kleuterleidster denk ik, als het aantal leerlingen die je onder je hoede hebt minder is. Dus meer leerkrachten in een vaste betrekking. Dit kan eventueel in een gezamenlijke ruimte zodat je ook steun aan elkaar hebt en raad kan vragen. Dit resulteert volgens mij in minder burn-outs en een sterker teamgevoel.

Reageren
K

Karlien Hofman

30 augustus 2019

Zijinstromer in het lager onderwijs, 44 jaar en ik verdien nu voltijds 1770 €.
Ik ben bijzonder gemotiveerd en beklaag me de overstap niet maar ik geraak wel meer en meer gefrustreerd over het lage loon. Anciënniteit uit de privé mogen meenemen is voor mij prioriteit. Aan dit loon moet je zot zijn om de overstap naar een zeer zware job te maken.

Reageren
L

Ludo

26 februari 2021

Het onderwijs, tja ... In mijn laatste opdracht kreeg ik te horen dat ik, omdat ik al 403 dagen dienstanciënniteit heb in de scholengroep, niet meer zou worden teruggevraagd omdat het de politiek is vaste benoemingen te vermijden. Wat valt er eigenlijk nog te geloven van de officiële berichtgeving? Het kan natuurlijk ook zijn dat ik een slechte leraar ben. Veel geluk voor de beginners die nog aan de toekomst moeten bouwen.

Reageren
I

Ingrid

2 september 2019

Geef iedereen hetzelfde loon van kleuterleidster tot master. Laat iedereen evenveel uren les geven. Gooi de maatregelen weg dat er voor een weekend en vakantie geen vervangingen mogelijk zijn, dan zullen de leerkrachten niet werken tot de laatste snik en dan langdurig ziek worden.
Wie ervaring heeft in de privé, geef die mee. Laat leerkrachten werken in zelfsturende teams. Zorg dat een leerkracht geen 49u/week moet werken. Verzorg je leerkrachten zij zijn kostbaar.

Reageren
P

Pieter

15 september 2019

Luister misschien eens naar de leerkrachten en niet naar de zoveelste expert.

Reageren
T

Tim Ketelbuters

7 december 2019

Ik ben na een foute keuze terug op zoek naar een opdracht van minstens 20/24 om mijn TAO in orde te houden... Liefst natuurlijk voltijds...
Ik ben woonachtig te Wijchmaal.
Sta al 21 jaar voor de klas en ben nu momenteel thuis door een foute gok te wagen...
Contact: timketelbuters@gmail.com

Reageren
T

Timmie Smet

11 augustus 2021

Ik heb in juli 2020 veel research gedaan en nagedacht over een mogelijke toekomst als leerkracht. Na grondig nadenken heb ik besloten om daarvan af te zien, ook al kwam uit de loopbaanbegeleiding dat dit een goed idee zou zijn voor mij.

Neutrale punten (pos en neg):
- Grote kans op tewerkstelling, vooral in Antwerpen. Ook vergrijzing speelt hier mee. Vooral concurrentie van werkzoekenden met meer dan 2 jaar ervaring volgens gegevens VDAB?
- Tweede Masterdiploma geeft mij betere kwalificaties, maar sluit me mogelijk uit van andere jobtypes wegens te hoog gekwalificeerd?

Negatieve punten:
- 1 jaar voltijds studeren nodig, belasting equivalent met 38-uren werkweek. Ben ik hiertoe nog in staat, aangezien ik een trage werker ben?
- Inkomen in deze periode zal sterk terugvallen (naar schatting €600 netto per maand), en ik bouw dan nauwelijks rechten op (pensioen, verlof, verder uitstel van gerechtigde pensioenleeftijd). Ook in verkort traject soms les tot 22:00. Loon van een startende leerkracht zou ook aanzienlijk lager liggen dan wat ik nu heb (ook amper extralegale voordelen).
- Vervoer is een issue, zowel tijdens de opleiding (diverse campussen en stagescholen) als tijdens eventuele job (diverse scholen, lesmateriaal meezeulen)
- Ik ben niet zo sterk in plannen en organiseren, terwijl dat tijdens en na de EDUMA wel nodig is.
- Resultaat instaptoets VLHORA was matig: Frans was ronduit slecht, wiskunde zat soms onder het gemiddelde. (instaptoets is enkel voor HoScho-opleiding, maar heb ik hier ter indicatie gebruikt)
- Grondige opfrissing leerstof wiskunde nodig: ik ben 10 jaar geleden afgestudeerd (Ba 67% en Ma 79%) en sindsdien amper nog serieuze wiskunde beoefend. Mijn kennis is ook niet meer actueel.
- Omgang met jongeren? Opvoeding nodig als onderdeel van de job? Volwassenenonderwijs té specifiek om naar te solliciteren?
- Uit vrijblijvende LEMO-test blijkt dat ik een “gedemotiveerde , ongerichte leerder”: gedemotiveerd, niet gericht op samen (!) leren, te weinig concretiseren, geen zelfvertrouwen
- Aspect leerlingenbegeleiding is ook belangrijk in de job: “leren leren, leren kiezen, leren leven” zijn 3 domeinen die daar belangrijk in zijn, en die ik naar eigen gevoel zelf nog niet onder de knie heb.
- Aspect klasmanagement is zeer belangrijk in de job: ik ben geen leidersfiguur en ik ben van nature erg onzeker.
- In media komt vaak naar voren dat de stap van opleiding naar beroep vaak een grote schok is.
- Tewerkstelling als onderwijzer is vaak van tijdelijke aard. Werkzekerheid en loopbaanperspectief? Lerarenplatform voor secundair wordt niet verlengd na september 2020.
- Qua “vaardigheden” en “context autonomie verantwoordelijkheid’” zit ik gevoelsmatig op VKS niveau 4 (en niet op niveau 7 wat niveau van Master zou moeten zijn).
- Veel voorbereidend/administratief werk nodig thuis? Ik heb niet zoveel plaats in mijn appartement. Scheiding werk/privé vind ik trouwens ook belangrijk.
- Ik ben eerder te vinden voor lesopdrachten in bijberoep en/of VVM: beperkter in tijd + afwisseling met dagjob (met andere invulling)
- Uitspraak Filip Geeurickx: “Wiskunde leert anders denken, logisch redeneren, inzichtelijk studeren. Als je sterk inzet op wiskunde, komt al de rest vanzelf.”. Bij Bidfood kreeg ik van de baas de opmerking dat ik vaak fout en raar redeneer. Aangezien ik in mijn opleiding matige resultaten boekte ondanks veel studiewerk, vind ik dat ik niet inzichtelijk studeer.
- Voor het lerarenberoep is een actieve en onderzoekende houding nodig. Ik ben eerder passief en reactief (dus eerder niet proactief). Op de KU Leuven kon ik mezelf niet profileren als een onderzoeker.

Reageren
Y

Ysolde

5 april 2022

Zelf volg ik (als zij instromer) eerste jaar lerarenopleiding lager onderwijs.
Ik kan jullie mededelen dat ze absoluut GEEN rekening houden met mensen die hun studie met gezin moeten combineren. Menig studenten (18-20 jaar) haken stilletjes aan af wegens een te grote druk dat er vanuit de opleiding op ons gelegd wordt. Alles wat ze verkondigingen ( waar je als leerkracht voor moet staan) passen ze zelf niet toe. Om dan nog maar te zwijgen over hoe sommige stagescholen ons ontvangen. Jammer!
Het is dankzij de kinderen dat vele het wel nog volhouden.

Reageren
G

G. De Vos

11 juni 2022

Duaal zou standaard moeten worden. Er gewoon aan beginnen en bv. op woensdagnamiddag cursus volgen. Mentor toegewezen krijgen bij wie je observeert, dan overneemt en er vervolgens - na overleg - alleen voor staat (mentor volgt op, grijpt in, assisteert). Voorkeur voor interims want dan verdien je iets (mentor heeft mentoruur). Combi met parallelle loopbaan aanmoedigen (bv. lassen/ les, vertalen/les, IT/les). Leerlingen waarderen vakbekwaamheid. Hogeschool/EDUMA voor wie daar later tijd voor heeft (en ambitie). 40 jaar neoliberalisme heeft onze status onderuitgehaald (het cliché van de luie ambtenaar). Er is zelfs eens een onderzoek besteld naar de 'onderpresterende collega'. Dat was dan bv. de collega die niet mee op café ging. De neoliberale opvoeding verdwijnt (alleen schoolresultaten tellen, ouders hebben geen band met hun kinderen, zombies die de hele nacht gamen). De toekomst is volop bezig: de meeste leerlingen zijn communicatief opgevoed, hebben weer hobby's, respect, interesses ('meneer, mag ik u een vuistje geven, high five?' Het is het moment om het onderwijs in te stappen. Met aandacht voor competenties. 'De Vlaamse leerkracht organiseert het leren.' NIET: 'De Vlaamse leerkracht geeft leerstof.' Kwaliteit vs. kwantiteit. Leerstof is te vinden in bronnen.

Reageren
K

Katrien Haenebalcke

28 november 2022

En als de 50-jarige na 25 jaar jobs buiten het onderwijs, weer zou kiezen om voor de klas te staan?

Met de juiste diploma ('s), een heel pak levenservaring en enthousiast om het nijpend tekort aan leerkrachten te helpen ombuigen?

Word ik dan een loon uitbetaald conform mijn anciënniteitsjaren en ervaring? Of start de teller weer op nul?
Is deze drempel (die er nog wel is voor mensen als ik) wegnemen opgenomen in het actieplan van de regering?

Groet, Katrien

Reageren
C

Cherline De Maeght

12 december 2022

Dag Katrien,

In tijden van lerarentekort kan Klasse alleen maar toejuichen dat mensen met een hart voor kinderen en jongeren een stap naar het onderwijs overwegen.

We vroegen even wat info voor je op: “Als je meer dan 3 jaar onafgebroken het onderwijs verlaten hebt, dan kan je bij een terugkeer naar een knelpuntambt of -vak maximum 10 jaar anciënniteit uit de privésector meenemen. Ook de eerder opgebouwde anciënniteit in onderwijs blijft behouden. Er zijn op dit ogenblik geen plannen om dat maximum van 10 jaar binnen de maatregel zijinstroom uit te breiden.”

Op de website lesgevenisallesgeven.be vind je meer info.

Als je weer voor de klas staat, kan Klasse je hopelijk ondersteunen met tips, verhalen en experten.

Succes! Klasse

Reageren

Laat een reactie achter