Terug naar school na burn-out: zo help je als team

Ruim de helft van de leraren keert niet terug na een burn-out. Ook directeur Stein dacht aan stoppen nadat hij mentaal en fysiek op zijn grenzen botste. Maar dankzij de steun van een warm team, herontdekte hij zijn passie voor het onderwijs. Bekijk zijn verhaal.

Onder de video vertelt arbeidspsycholoog Sara De Gieter (VUB) wat jij en je collega’s kunnen doen als iemand terugkeert na een burn-out.

Bekijk de video: zo hielp Steins team hem er weer bovenop

Na een lange burn-out keren maar weinig leraren terug naar school. Van wie meer dan 3 maanden afwezig is, keert maar de helft terug naar school. Na een burn-out van meer dan een jaar, is dat maar 1 op de 5. Wie toch opnieuw probeert, hervalt vaak. “Met een warm en doordacht beleid, kan je als team het verschil maken”, zegt arbeidspsycholoog Sara De Gieter.

Bereid de terugkeer samen voor

Sara De Gieter, arbeidspsycholoog VUB: “Die eerste dag is lastig voor iemand die een poos out was: ben ik al voldoende hersteld om de job opnieuw aan te kunnen? Wat denken mijn collega’s over mij? Gaan ze zich anders gedragen tegenover mij? Hoe vermijd ik dezelfde valkuilen? Bereid die eerste dag daarom goed voor.”

“Neem tijdens de afwezigheid af en toe contact op met je collega. Let daarbij wel op de signalen die je geeft: toon dat je bezorgd bent. Begin niet zelf over werkzaken en stel je collega indien nodig gerust als het gaat over opvolging van hun taken.”

“Nodig je collega kort voor de nieuwe start al uit voor een informeel moment op school. Dat maakt de drempel voor de echte start een stuk kleiner. Vraag wat jullie als team nog kunnen doen, om de laatste twijfels weg te nemen. Bespreek ook wat je collega wel en niet met het team wil delen over hun gezondheid: openheid is goed, maar ieder bepaalt daarin zijn eigen grenzen.”

“Zorg dat je collega zich op de eerste dag meteen welkom voelt. Leraren zitten na lange afwezigheid vaak met een onterecht schuldgevoel. Met kleine inspanningen kan je dat gevoel wegnemen: een koffie, een lief bericht, een kleine attentie.”

De eerste ochtend terug op school, hoor ik voetstappen. Ik krimp in elkaar van de stress. Maar het is een collega die me welkom heet
Stein Voet
leraar zesde leerjaar

Opnieuw starten: niet meteen 100 procent

Sara De Gieter: “Wanneer iemand start na lange afwezigheid, is de verleiding bij iedereen groot om er meteen in te vliegen. Maar zo duw je je collega ongewild richting exit. Want na een burn-out is niemand meteen weer de oude. Opnieuw komen werken is een onderdeel van het herstel. Je kan het vergelijken met een sportblessure: om opnieuw topprestaties te kunnen leveren, moet je eerst rustig opbouwen.”

“Dat is in de praktijk erg lastig: in elk schoolteam is de werkdruk enorm. Tijdens iemands afwezigheid hebben teamleden maandenlang extra taken vervuld. Ook zij verdienen aandacht en zorg. Goede communicatie met het hele team is belangrijk: leg als directeur uit waarom je keuzes maakt. Denk ook na over permanente aanpassingen: waar liggen de talenten van je collega en welke taken geef je beter aan iemand anders? Een moeilijke oefening, maar als die puzzel klopt, wordt het hele team daar beter van.”

Sigrid Vandemaele

3 reacties ingeklapt

Marijke

11 november 2022

Beste,

Ik vind dit een zeer mooi artikel. Maar in praktijk is dit helaas anders. Je kiest er niet voor om een burn-out te krijgen, net zoals je niet kiest om kanker e.d. te krijgen.
Toen ikzelf dit lot moest tarten, was er op papier sprake van reïntegratie na ziekte, maar in de praktijk niet. Ik spreek over een burn-out met achteraf de vaststelling van een joekel van een hersentumor. Toen ik, na enkele jaren revalideren, want ik kon letterlijk niets meer, terug naar mijn school ging, werd er helemaal geen rekening gehouden met reïntegratie na ziekte. Ik mocht niet meer in mijn leerjaar staan, moest in de voormiddag de helft van de uren werken van een collega die in dat jaar 40 werd en zich een jaartje halftijds had gepermiteerd, waarbij ze alle vakken zoals wiskunde, spelling, Frans, Nederlands en schrift in de voormiddag had geplaatst in haar uurrooster. Ik ben in dat jaar in november terug opgestart. Er was geen ruimte voor overleg. Niet langs de kant van mij directie noch langs de kant van mijn collega. En ik was 'op' toen het zomervakantie was. Want je hebt je trots en gaat maar door.
Nu, zoveel jaren later, doe ik steeds mijn best om voor de klas te staan. Ik hou van deze job en zou niets anders willen doen. Het is nog steeds niet gemakkelijk voor me, want ik veel 'kwaaltjes' overgehouden. Maar je wordt totaal niet ontzien, voor niks. Het is allemaal vanzelfsprekend dat je gewoon meedraait.
Er zijn op dit moment ook mensen met een burn-out op onze school. Er wordt nog altijd, zoveel jaren later, geen rekening gehouden met deze mensen. Er wordt geen contact gehouden met hen. Voor de directie, wetende dat we ondertussen een nieuwe directie hebben, bestaan deze mensen die gevat worden door burn-out of ziekte niet of worden ze als zwak gezien. Niet door collega's, want zij zijn de reden dat ikzelf nog op deze school werkzaam ben.
Jullie artikel is mooi om te lezen, maar in de praktijk is het helaas andere koek.

Mvg

Marijke

PS: Gelieve dit niet te publiceren, ik wil niet herkend worden.

Reageren

G. De Vos

11 november 2022

Het blijft vaak Kurieren am Symptom. Eerst iedereen een burn-out bezorgen en op het eind iets leuks doen. Er wordt heel lichtzinnig omgegaan met welbevinden: ongevraagd iemands terrein betreden - noem het bemoeizucht - overbelasting, uitsluiting. Hoe lang wordt al geklaagd over administratieve ballast? Toch gaat die gewoon door: leerlingvolgsysteem, verhoogde zorg, agenda, notuleren, rapportcommentaren, remediëring. Veertig jaar neoliberale minachting voor luie ambtenaren doet ook geen deugd. Leerkrachten moeten in het parlement goedgekeurde eindtermen realiseren. Akkoord. Opzij gezet worden als je de partijlijn van een parlementslid niet volgt dat oproept tot verzet tegen wetenschappelijke inzichten is verwarrend. Vijftig jaar hersenonderzoek moeten negeren omdat de leerlingen alleen de verbale functie mogen gebruiken. Honderd jaar onderzoek bevestigt steeds weer dat actief, interactief, coöperatief leren het hoogste rendement heeft. Digitale presentaties maakten passief leren plots weer hip. Ook al halveert het de leerwinst. Leerlingen hoeven niet meer gemotiveerd te zijn. Ze studeren weer voor hun ouders, net als in de jaren vijftig. Wie haalt het onderwijs uit het slop?

Reageren

Veroniek

30 december 2022

Na mijn burn-out is het me niet meer gelukt om op school te starten. Leerkrachten met een fulltime krijgen de beste opdrachten. Zo is opnieuw starten om de liefde voor de job te vinden, onmogelijk. Bijgevolg heb ik voor een andere, kleinere school gekozen. Daar voelde ik veel begrip. De leer-KRACHT is aan het terugkomen. Bedankt collega’s, bedankt directie

Reageren