Zo doen zij het
Samen beslissen over opdrachten en lessenroosters
Opdrachten verdelen: twistappel of teamzorg? In Sint-Lutgardis Oudergem legt het team het lessenrooster zelf, vóór de zomervakantie. “Iedereen weet: als we kruimels uitdelen aan de starters, schieten we onszelf in de voet.”
Sabine Verheyden, directeur: “Teamzorg, dan denk je snel aan samen op café na de uren. Maar wij zien een crucialer steentje: een goede opdrachtenverdeling. Dat is een boost voor het welbevinden en de motivatie van elke leraar. En dat straalt af op je hele team.”
“Ik kan die puzzel in mijn eentje leggen. Maar dat strookt niet met onze visie waarin inspraak centraal staat. Daarom krijgt iedereen in maart al de kans om aan te geven naar welke vakken, jaren en klassen hun hart gaat.”
Anneke Vanhout, leraar wiskunde: “Vorig jaar hingen we grote papieren aan de ramen. Elke collega kreeg een set stickers: geef kleur aan je voorkeur. Een zalige dynamiek. Maar er bleef een beetje twijfel hangen: houden starters zich in als een ervaren collega’s hun favoriete opdracht markeren? Dit jaar testen we een andere methodiek. Iedereen noteert individueel hun voorkeuren, lesvrije momenten en dromen voor later op een document.”
Sabine: “Al die reacties breng ik samen tot een ontwerp. Daarna werkt een groep vrijwilligers – vorig jaar waren we na een open oproep met z’n achten – naar een eindversie. We zoeken oplossingen voor dubbele boekingen en gaten: wie past daar het best? Door het denkproces open te gooien, houdt iedereen van bij de start rekening met elkaars draagkracht en talenten.”
“We willen absoluut vermijden dat leraren opdrachten krijgen waarvoor ze zich niet bekwaam voelen. En het kan niet de bedoeling zijn dat ervaren leraren eerst hun bord vullen en starters de restjes krijgen. Teamzorg is ook zelfzorg: als je jonge leraren opzadelt met de lastigste klassen, krijg je dat als een boemerang terug. Je duwt starters naar de uitgang. Ervaren leraren moeten dan meer klassen en studies verdelen over minder schouders.”
Aanbieding: pittige klassen
Anneke: “Blijven de lastigste klassen niet liggen? Bijna nooit. In ons team zitten leraren die graag extra aandacht geven aan wie het moeilijk heeft én leraren die kicken op lesgeven aan toppers. En de ene collega verkiest pittige klassen, de andere rustige. Idem voor routine en uitdaging. Ik geef al jaren wiskunde, maar voor volgend jaar vraag ik wat uren fysica. Toen ik het vak in mijn startjaar gaf, liep het niet geweldig. Tijd voor een herkansing.”
Sabine: “Natuurlijk moeten we soms ingrijpen. In gesprek gaan met een leraar die allemaal parallellessen aanduidt, vertellen hoe waardevol een directe collega is om samen te werken. Soms geef ik leraren een duwtje. ‘Ik zag je zo meeslepend vertellen tijdens je les wetenschappen. Wat denk je van enkele uren geschiedenis, je andere oude liefde?’ Maar wat ik nog het meest moet doen: leraren temperen. ‘Zoveel nieuwe klassen, dat doe je beter niet.’”
Een sms die geen antwoord verwacht
Sabine: “Vóór de vakantie moet het lessenrooster klaar zijn. Geen zomerzorgen, geen extra gedoe in september. Als een leraar in augustus zijn ontslag geeft, moeten we plots aanpassen. Maar zelfs dan proberen we vast te houden aan de lesvrije momenten uit de eerste puzzel. Vaak hebben leraren hun hele gezinsorganisatie daarop afgestemd.”
“We beseffen: een kleine aso-school met een veertigtal leraren heeft makkelijk praten. Onze tso- of bso-buren kunnen hun leerlingenaantal moeilijk voorspellen en moeten midden september soms extra klassen maken. Maar ook daar kan de opdrachtenverdeling deels participatief. Je kan de vakgroep autonomie geven. Of leraren per graad een startplan laten uitwerken.”
Anneke: “Samen lesopdrachten leggen, zet een proces van kennisdelen en overleg in gang. Maar onze teamzorg stopt daar niet. Die zit overal in onze open cultuur van elkaar waarderen, aanspreken en corrigeren. Als iemand het moeilijk heeft, registreert een collega die signalen vaak sneller dan de leraar zelf. Dan trekken ze samen op wandelgesprek.”
“En als iemand toch uitvalt, sturen we sms’en die geen antwoord verwachten maar de deur wel open houden. Dan voelt terugkomen in de lerarenkamer niet als een reusachtige drempel waar je over moet.”
Teamzorg blijft topprioriteit
Sabine: “Weten dat je team niemand loslaat, is voor een directeur goud waard. Ook ik sta er nooit alleen voor. Toen ik tijdens corona een selfie postte met een kop koffie, kreeg ik wat later een collage van mijn collega’s in dezelfde pose en een zelfgeschreven lied: Allemaal samen. Ontroerend mooi.”
“Allemaal samen, betekent niet dat je de allerbeste vrienden moet zijn. Verschil is nét waardevol, maar iedereen moet wel achter onze cultuur van collegialiteit, inspraak en samenwerken staan. Vroeger voelde een leraar die niet aardde aan als een persoonlijk falen. Nu sprak ik mijn master wiskunde zelf aan: voel je je hier wel thuis? Hij vertrok.”
“Ik troost me met de vaststelling dat we bij de minderheid van de Brusselse scholen zitten die een volledig team heeft. Maar we rekenen ons niet rijk. Als je van teamzorg geen blijvende prioriteit maakt, val je beetje bij beetje als los zand uiteen.”
Log in om te bewaren
Sven-AERTS
22 juni 2022"Lutgardis College Oudergem één van de drie eindlaureaten - meest inspirerende school van BXL. (bekijk ons filmpje nogmaals op https://www.bruzzket.be/nieuws/stem-voor-de-meest-inspirerende-school-2022-03-15 ).
1500 euro in de pocket !
Waren al 2 jaar voor Corona begonnen met alle leraars en leerlingen met een chromebook uit te rusten... afstandsonderwijs? No problemo ...
Laat een reactie achter